Pracodawca zatrudniając pracowników na takich samych stanowiskach i przy jednakowym zakresie obowiązków jest zobowiązany wypłacać im wynagrodzenie w tej samej wysokości.
Przepisy prawa stanowią, że pracodawca nie może bezpośrednio lub pośrednio dyskryminować pracownika, szczególnie ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Jeżeli więc pracownicy wykonują jednakową pracę, powinni dostawać taką samą pensję. Dopuszczalne jest jej zróżnicowane w przypadku, gdy pełnią oni np. dodatkowe obowiązki. - Wskazana norma jest normą bezwzględnie obowiązującą i stanowi granicę swobody umów. Za naruszenie przez pracodawcę zakazu dyskryminacji w wynagradzaniu pracownikowi przysługuje odszkodowanie na podstawie art. 183d kp w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę – wyjaśnia Katarzyna Stępnicka, aplikant radcowski z Chałas i Wspólnicy Kancelarii Prawnej.
- Należy pamiętać, że honorarium pracownika obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna – dodaje nasz ekspert. Oznacza to, że wynagrodzenie może być zróżnicowane, jeżeli efektywność pracowników jest różna. Mimo, iż mają takie same kwalifikacje zawodowe, ten sam zakres obowiązków i zajmują równie odpowiedzialne stanowiska.
Do dyskryminacji (naruszenia zasady równego traktowania i zasady niedyskryminacji w zatrudnieniu) dochodzi bowiem tylko w przypadku, gdy pracodawca stosuje niedozwolone kryterium różnicowania pracowników. Chodzi o takie kryteria, które nie są związane z ich wykształceniem, kwalifikacjami czy też sposobem wykonywania swoich obowiązków (wyrok SN dnia 5.10.2007-10-05, II PK 14/07).
- Zgodnie z Kodeksem pracy, pracami o jednakowej wartości są takie, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku. Zatem pracodawca, ustalając wynagrodzenie, musi kierować się tym, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy – wyjaśnia Katarzyna Stępnicka.
Ponadto pracodawca może wprowadzić dodatkowe, obiektywne kryteria, które będą wpływać na wysokość wynagrodzenia (wyr. SN z dnia 22.02.2007 r.,I PK 242/06), np. staż pracy. Powyższa zasada, wynikająca z art. 78 kp pozwala na zróżnicowanie wynagrodzeń pracowników bez narażenia się na zarzut dyskryminacji.
Barbara Sielicka
Bankier.pl
b.sielicka@bankier.pl
» Dni wolne od pracy w 2011 roku
» ZUS zbada poziom satysfakcji swoich klientów
» Święta to raj dla firm kurierskich
