Liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie w br. wyniesie 691 mln osób wobec 700 mln w 2019 r. - informuje Polski Instytut Ekonomiczny. Dodaje, że poprawa obejmuje głównie kraje rozwinięte; w państwach o niskim dochodzie poziom skrajnego ubóstwa jest wyższy niż przed pandemią.
Zgodnie z opublikowanym"Tygodnikiem Gospodarczym PIE" pandemia COVID-19 doprowadziła do wzrostu globalnych nierówności. Powołując sią na dane Banku Światowego, Instytut wskazał, że w 2020 r. bilans osób dotkniętych skrajnym ubóstwem wzrósł o 71 mln osób. "Liczba osób żyjących w ubóstwie wyniosła 762 mln, czyli bieda dotknęła niemal co 10 osoby na świecie" – poinformował PIE.
Jak zaznaczono, zgodnie z szacunkami Banku Światowego, ten rok prawdopodobnie przyniesie spadek liczby osób żyjących w skrajnym ubóstwie. Problem ten ma dotyczyć 691 mln osób, czyli 8,6 proc. światowej populacji. Oznacza to, że będzie ono mniejsze niż przed pandemią – w 2019 r. zagrożonych było 700 mln osób.
Zgodnie z PIE poprawa obejmuje głównie państwa rozwinięte. Zauważono, iż w państwach o wysokim dochodzie wskaźnik skrajnego ubóstwa w okresie pandemii był stabilny, podobnie w przypadku tych o wyższym-średnim dochodzie. W państwach o niższym-średnim dochodzie pandemia krótkotrwale zwiększyła poziom skrajnego ubóstwa, przy czym w 2022 r. było ono mniejsze niż w 2019 r.
W państwach o niskim dochodzie poziom skrajnego ubóstwa jest nadal wyższy niż przed pandemią. "Co więcej, w 2023 r. można spodziewać się dalszego pogorszenia" – zauważono. Wzrost ubóstwa w największym stopniu dotyka regiony Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej – obecnie odsetek ludzi zagrożonych ubóstwem jest o 1,1 pkt. proc. wyższy niż w 2019 r. – wynika z analizy PIE.
Jak przekazano, państwa zagrożone ubóstwem często nie miały możliwości wdrożenia działań osłonowych w trakcie pandemii. Pakiety fiskalne przyczyniały się do stabilizacji zatrudnienia oraz oferowały transfery socjalne skierowane do osób o najniższym dochodzie, co pozwoliło zahamować wzrost ubóstwa – oceniono.
"Bank Światowy wskazuje, że większe możliwości prowadzenia takiej polityki miały państwa zamożne, co tłumaczy dysproporcje w ograniczaniu ubóstwa między grupami państw w zależności od dochodu. Wiele państw o niskim dochodzie notuje stagnację gospodarczą. Brak wzrostu gospodarczego zagraża realizacji celu ONZ dotyczącego wyeliminowania skrajnego ubóstwa do 2030 r." – podsumowano.
Polski Instytut Ekonomiczny to publiczny think tank ekonomiczny.
Autor: Adrian Reszczyński
