Banki gonią Revoluta. Porównaliśmy karty wielowalutowe

Karty wielowalutowe lub podobne usługi obniżające koszty płacenia za granicą stały się rynkowym standardem. Są na wyciągnięcie ręki, dostępne dla użytkowników podstawowych kont osobistych już w 11 bankach. Różnią się jednak zakresem możliwości, wygodą użytkowania i ceną.

Sprawdzanie historii konta po wakacyjnym wyjeździe nie musi być już okazją do soczystych przekleństw. W większości banków znajdziemy karty wielowalutowe i inne narzędzia, które sprawią, że można sporo zaoszczędzić na płatnościach wykonanych za granicą.

Jeszcze kilka lat temu mało kto zwracał uwagę na koszty posługiwania się kartami płatniczymi na zagranicznych wyjazdach. Niezbyt korzystne kursy wymiany traktowano jako cenę, którą trzeba było zapłacić za wygodę łatwego dostępu do swoich pieniędzy. Rozwój kantorów internetowych, pojawienie się oddzielnych opłat za przewalutowanie transakcji, a wreszcie silna niebankowa konkurencja celująca w klientów-podróżników zupełnie zmieniły krajobraz.

Dzisiaj klienci, nawet ci podróżujący tylko okazyjnie, baczniej analizują koszty i szukają sposobu na łatwe i tanie zarządzanie swoim wakacyjnym budżetem. Banki w końcu dostrzegły, że pozostały w tyle za Revolutem i innymi konkurentami i podrasowały swoje oferty. To oznacza, że jeśli dziś zastanawiamy się, jak najprościej przygotować swój „walutowy portfel”, powinniśmy w pierwszej kolejności sprawdzić, co proponuje instytucja prowadząca nasz podstawowy rachunek.

Trzy narzędzia w walutowym arsenale

Zebraliśmy informacje o usługach pozwalających obniżyć koszty płacenia na zagranicznych wyjazdach oferowanych przez banki. Przyjęliśmy punkt widzenia „przeciętnego” posiadacza konta osobistego, który ma już zwykły (nie VIP-owski) rachunek i kartę debetową wykorzystywe na co dzień w kraju. Teraz, przygotowując się do wakacyjnych wojaży, chce możliwie szybko i bezboleśnie wyposażyć się w narzędzia pozwalające uniknąć dodatkowych kosztów przewalutowań i wypłaty gotówki w innych krajach. Wykluczyliśmy zatem „klasyczne” konta walutowe z wydawanymi do nich specjalnymi kartami.

Dobra wiadomość jest taka – w większości dużych banków można doposażyć swój walutowy portfel niemal od ręki. Zła informacja to brak standardu. Każda instytucja inaczej zabiera się do wdrażania wielowalutowości, a dla klienta oznacza to zwykle, że trzeba poświęcić chwilę na sprawdzenie warunków, ocenę opłacalności pakietu i przygotowanie się na inny sposób użytkowania konta za granicą.

(1) Najczęściej spotykana opcja to duet – karta wielowalutowa i osobne rachunki walutowe dla najpopularniejszych walut. W wielu instytucjach nie trzeba starać się o dodatkową kartę, podstawowy plastik po uruchomieniu usługi staje się „inteligentny”. Transakcje będą automatycznie obciążać odpowiednie konto. Płacimy w euro? Pieniądze zostaną pobrane z rachunku w euro. Bez kosztów przewalutowania.

W tym przypadku musimy przede wszystkim pamiętać o wcześniejszym zasileniu rachunków walutowych. Banki oferują zazwyczaj usługę wymiany zintegrowaną z kontem i dostępną np. w bankowości internetowej i mobilnej. Wadą tego rozwiązania jest konieczność planowania wakacyjnych finansów z wyprzedzeniem i śledzenia stanu konta podczas wyjazdu. Można to również jednak uznać za zaletę – od razu tworzymy budżet trzymający w ryzach wydatki.

(2) Drugi instrument to plastik umożliwiający płatności bez kosztów przewalutowania, po kursach proponowanych przez organizację płatniczą. Tutaj wystarczy jedno konto – w złotych. Wszystkie transakcje obciążają nasz podstawowy rachunek. Nie trzeba otwierać osobnych kont i dbać o ich zasilenie.

(3) Trzecia opcja to już raczej relikt przeszłości – karta „ręcznie” podpinana do kont walutowych. Działa podobnie jak pierwszy mechanizm, ale przed wyjazdem musimy pamiętać o podłączeniu plastiku używanego codziennie w Polsce do rachunku w obcej walucie. Po powrocie czeka nas odwrotna operacja. Raczej nie dla zapominalskich.

Jak to działa w Twoim banku?

Propozycje banków zazwyczaj mieszczą się w jednej z trzech wymienionych „przegródek”, ale część oferuje modele mieszane. Przykładowo, w Santander Banku użytkownik „Pakietu wielowalutowego” korzysta z karty jak z plastiku wielowalutowego podłączającego się do rachunków w euro, funtach lub dolarach (model nr 1). Jeśli jednak płaci w innej walucie niż trzy najpopularniejsze, transakcja obciąża rachunek w złotych i przeliczana jest bez kosztów przewalutowania, po kursie stosowanym przez organizację płatniczą (jak w modelu nr 2).

Najpopularniejszym rozwiązaniem jest karta wielowalutowa sparowana z rachunkami walutowymi. Po takie narzędzie mogą z łatwością sięgnąć klienci m.in. PKO BP, Banku Pekao, Santander Banku i mBanku.

Uruchomienie funkcji wielowalutowej w znakomitej większości banków możliwe jest w każdym kanale kontaktu. Najłatwiej skorzystać jest z samoobsługi – otworzyć konta walutowe i połączyć je z kartą w bankowości internetowej.

Skorzystanie z usług dla podróżników niestety nie chroni nas przed wszystkimi typami opłat. Podczas wakacyjnych wyjazdów możemy spotkać się z:

• Koniecznością wypłaty pieniędzy z bankomatu. Tutaj obowiązywać będą opłaty narzucone przez bank w cenniku, chyba że kupiliśmy dodatkowy pakiet do konta osobistego (np. w Credit Agricole, Alior Banku) lub usługa wielowalutowa zawiera darmowe operacje (np. Santander Bank). Zestawienie opłat za wypłaty w zagranicznych maszynach zebraliśmy w tym miejscu.
• Bankomatami, w których opłatę pobiera operator urządzenia. Nie uchroni nas przed nią żaden pakiet. Zanim transakcja dojdzie do skutku powinniśmy zostać poinformowani na ekranie o konieczności pokrycia prowizji i jej wysokości.
• Płatnościami w walutach, do których nie posiadamy odpowiedniego rachunku walutowego. Jeśli nasz bank nie przewiduje specjalnych warunków w takiej sytuacji, środki zostaną pobrane z rachunku w złotych, a za przewalutowanie zapłacimy odpowiednią opłatę. Dane o wysokości prowizji dla najpopularniejszych rachunków osobistych zebraliśmy w osobnym zestawieniu.

Warto przypomnieć, że korzystając z plastiku połączonego z rachunkiem walutowym i tak możemy zostać narażeni na koszty przewalutowania. Dzieje się tak, gdy w terminalu płatniczym lub bankomacie proponuje się nam wymianę waluty „na miejscu” (tzw. DCC – Dynamic Currency Conversion). Urządzenie rozpoznaje, że karta została wydana w Polsce i dlatego jego operator podsuwa nam opcję konwersji, na której dodatkowo zarabia. Pamiętajmy, żeby zawsze odrzucać opcję przeliczenia transakcji na złote – w innym przypadku nie zadziała mechanizm zapłaty z odpowiedniego rachunku. Gdy maszyna proponuje zmianę waluty na złote i podaje kwotę w PLN, wybierajmy opcję „nie”.

Najważniejsze zasady istotne dla płacących kartami za granicą zebraliśmy w wakacyjnym poradniku. Podpowiadamy w nim:

• Gotówka czy karta - czym płacić za granicą?
• Jak nie przepłacić, wymieniając walutę?
• Co zrobić z walutą z wakacji?
• Jaką kartą płacić za granicą, żeby było taniej?
• Kiedy kupić walutę na wakacje?

Źródło: