Już prawie rok trwają strajki na brytyjskiej kolei. Oszacowano koszty, jakie w związku z nimi poniosła gospodarka. To ponad 5,5 mld funtów - twierdzi londyński think tank Centre for Economics and Business Research (CEBR). W sobotę odbywa się kolejny, już trzeci w tym tygodniu, protest.
Sobotni strajk, podobnie tak ten środowy, zorganizował związek zawodowy maszynistów ASLEF, z kolei w piątek większość pociągów nie jeździła z powodu akcji protestacyjnej pozostałych pracowników linii kolejowych, należących do związku zawodowego transportu kolejowego, morskiego i drogowego RMT.
Według Rail Delivery Group, organizacji skupiającej kilkunastu przewoźników kolejowych, w sobotę kursować będzie tylko ok. 40 proc. pociągów, ale są miejsca na których nie będzie ich wcale. Sobotni protest jest jednak wyjątkowo uciążliwy dla pasażerów, bo tego dnia odbywa się kilka wydarzeń z wielotysięczną widownią - jak finał piłkarskiego Pucharu Anglii pomiędzy Manchesterem United a Manchesterem City na londyńskim stadionie Wembley, koncert Beyonce na stadionie Tottenhamu w Londynie, mecz krykieta między Anglią a Irlandią czy wyścigi konne Epsom Derby.
Fala strajków kolejowych, w których głównym postulatem są podwyżki płac, zaczęła się pod koniec czerwca zeszłego roku. Od tego czasu w każdym miesiącu były przynajmniej 2-3 dni strajkowe, przy czym w takich przypadkach zakłócenia w ruchu odczuwane są także w następnym dniu po strajku.
Jak szacuje CEBR, od czerwca 2022 r. do końca czerwca 2023 r. całkowity bezpośredni koszt strajków, w obliczany jako utracone dni robocze, wyniesie we wszystkich sektorach 1,4 mld funtów, co stanowi około 0,05 proc. brytyjskiego PKB, zaś po dodaniu tego do ok. 900 mln funtów utraconych przychodów z biletów przez przewoźników kolejowych i ok. 3,25 mld funtów utraconych przez sektor gastronomiczno-hotelarski, łączny koszt strajków przekroczy 5,5 mld funtów.
Z Londynu Bartłomiej Niedziński
bjn/ mal/
