W Kanadzie bezdomni, którym przekazano spore sumy pieniędzy zatroszczyli się przede wszystkim o mieszkanie – wynika z najnowszego badania. W potocznym odbiorze spodziewano się zwiększenia wydatków na alkohol.
Grupa naukowców z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej (UBC) sprawdziła, co dzieje się, gdy bezdomnym przekaże się po 7,5 tys. dolarów kanadyjskich (ok. 5500 USD) do ręki.
„Byli średnio o 99 dni krócej bezdomni, odłożyli pieniądze, a podatnicy wydali średnio o 777 CAD mniej na każdego z nich, ponieważ badani krócej byli w schroniskach. Na używki nie wydali więcej niż osoby z grupy kontrolnej” - napisano w komunikacie UBC na temat pracy, która ukazała się w prestiżowym „Proceedings of the National Academy of Sciences".
Naukowcy przeprowadzili również sondaż dotyczący postrzegania bezdomnych. Rozmawiano z 1100 osobami w USA, ponieważ Kanadyjczycy są bardziej otwarci na nowatorskie metody rozwiązania problemu bezdomności. Ankietowani uważali, że bezdomni wydadzą o 81 proc. więcej na alkohol, narkotyki i papierosy niż osoby, które bezdomne nie są.
W badaniu chodziło o bezdomnych bez problemów psychicznych, którzy po utracie miejsca zamieszkania śpią w samochodach, schroniskach lub u znajomych. Obserwowana grupa liczyła 50 osób z 22 schronisk, porównywano ją z liczącą 65 osób grupą kontrolną. Badanie będzie kontynuowane w innych miastach Kanady i USA.
Kanadyjski Senat pracuje obecnie nad projektem ustawy o dochodzie gwarantowanym. Opublikowany w grudniu 2020 roku raport think tanku Canadian Centre for Economic Analysis szacował, że wprowadzenie dochodu gwarantowanego kosztowałoby 122 mld CAD rocznie, ale gospodarka wzrastałaby dodatkowo nawet o 80 mld CAD rocznie i w ciągu pięciu lat powstałoby ponad 590 tys. miejsc pracy. W marcu 2020 roku raport uniwersytetów McMaster i Toronto Metropolitan University na temat wyników 17 miesięcy pilotażu dochodu gwarantowanego w Ontario w latach 2018-2019 wskazał, że prawie 80 proc. uczestników programu znalazło lepiej płatną i stabilniejszą pracę.
Gwarantowany dochód, tzw. Mincome, był już testowany w latach 1974-1979 w kanadyjskiej prowincji Manitoba. Zauważono wówczas m.in., że więcej nastolatków kończyło szkołę średnią, a szpitale odnotowały mniej pacjentów.
Z Toronto Anna Lach
