Przed nami Jesienny Kongres Kadry, tym razem w wymiarze międzynarodowym. Będzie to kolejna możliwość wymiany doświadczeń, poznania światowych trendów i nawiązania międzynarodowych kontaktów. A jeśli mowa o międzynarodowych kontaktach, to nigdy nie wiadomo, jak mogą się one rozwinąć. Może wpłyną na naszą decyzję o zmianie miejsca zamieszkania?
Spośród tych, którzy zadeklarowali możliwość wyjazdu w związku z pracą 36,9% stwierdziło, że miejsce przeprowadzki jest bez znaczenia, w Polsce – 33%. Ponadto 40% chętnych do zmian miejsca zamieszkania zadeklarowało chęć przeprowadzki na stałe. Wyniki dla Polski są wyższe niż średnia światowa, wśród ankietowanych aż 52,1% jest skłonnych do opuszczenia kraju na zawsze.
Motywacją do zmiany miejsca zamieszkania w celach zawodowych dla wszystkich były względy finansowe. 93,8% badanych w Polsce zadeklarowało gotowość do przemieszczenia się w celu zapewnienia sobie lepszych warunków finansowych. W Polsce, podobnie jak na całym świecie, na drugim miejscu znalazła się możliwość rozwoju zawodowego. Kolejnymi czynnikami, mającymi wpływ na decyzję o relokacji, są możliwość nauki języka obcego i lepsze perspektywy zatrudnienia.
Gdy weźmiemy pod uwagę role płci w tradycyjnym zrozumieniu, łatwo byłoby pokusić się o założenie, że mężczyźni znacznie częściej przemieszczają się niż kobiety. Jednak tak nie jest. Ogólna migracja do krajów przynależących do OECD jest zrównoważona pod względem płci, gdyż 51% migrantów to kobiety. Interesujące, że dane wskazują, iż porównując wykwalifikowanych pracowników obu płci wynika, że kobiety częściej emigrują. Badania przeprowadzone przez Manpower potwierdzają podobny trend. Ponad 60% respondentek badania Mobilność zawodowa stwierdziło, że wzięłoby pod uwagę przeprowadzkę z powodu pracy.
W Europie szczególnie widoczne jest zjawisko migracji wstecznej. Oczywiście migracja wsteczna nie jest zjawiskiem nowym. Warto jednak zauważyć, że jest domeną pracowników wysoko wykwalifikowanych oraz tych z kwalifikacjami technicznymi. W znacznie mniejszym stopniu istnieje ona wśród pracowników fizycznych, a w najmniejszym stopniu wśród pracowników niewykwalifikowanych. Dla tych ostatnich, koszty powrotu do kraju są zbyt wysokie. Co więcej, życie w krajach wysokorozwiniętych gwarantuje im pewne udogodnienia i standardy opieki, tj. opiekę medyczną, która byłaby dla nich nieosiągalna po powrocie do ojczyzny.
Niedobór wykwalifikowanych pracowników fizycznych spowodował wzrost wynagrodzeń a także zapoczątkował dużą mobilność tej grupy. „Polski hydraulik” stał się drażliwym kilka lat temu symbolem taniej siły roboczej we Francji oraz „przedstawicielem” wielu pracowitych wschodnioeuropejskich pracowników z kwalifikacjami technicznymi, którzy zapełnili braki kadrowe w krajach Unii Europejskiej. Nadal mamy do czynienia z silną mobilnością nisko wykwalifikowanej siły roboczej – ogólnie mniej wykształconej (lub niewykształconej) oraz czasem zwolnionej z poprzednich miejsc pracy.
Faktycznie, pracownicy fizyczni są największą kategorią, w której zatrudnia się cudzoziemców, jak podaje raport ekspercki Manpower Pracownicy bez granic, opublikowany na świecie w czerwcu 2008 roku (patrz rysunek).
Dla pracowników umysłowych może istnieć wiele innych powodów opuszczania krajów rodzinnych. Wielu z nich wyjeżdża dla przeżycia przygody, zdobycia nowych umiejętności, nauki lub doskonalenia znajomości języka. Niektórzy przeprowadzają się zagranicę, aby zdobyć cenne, nowe doświadczenia kulturowe. Wiele osób postrzega taką przeprowadzkę, jako sposób na przyspieszenie kariery zawodowej. Młodzi przedsiębiorczy ludzie często mają za granicą możliwość szybszego podjęcia większego zakresu odpowiedzialności i zdobycia większego doświadczenia i umiejętności biznesowych niż w ich ojczystych krajach.
W nowej, globalnej gospodarce coraz więcej dalekowzrocznych pracodawców decyduje się na wysłanie swoich menadżerów o wysokim potencjale zagranicę, aby zdobyli oni doświadczenie zawodowe w innych kulturach i w innym stylu zarządzania. W wielu międzynarodowych firmach praca zagranicą jest postrzegana jako obowiązkowa dla menadżerów aspirujących na stanowiska na najwyższym szczeblu.
Gdy w 2004 roku swoboda przemieszczania się stała się faktem w UE, pracownicy w nowych państwach członkowskich wspólnoty, mogli przenieść się do zachodnich państw z niedoborami talentów. Państwa założycielskie Unii mogły decydować czy udostępniać swoje rynki pracy obywatelom nowych państw członkowskich. Niektóre z nich, w tym Irlandia, Wielka Brytania i Szwecja zdecydowały się na pełne otwarcie swoich rynków od początku, a inne nałożyły różnego rodzaju ograniczenia.
W dniu dzisiejszym granice prawie wszystkich krajów europejskich stoją przed nami, pracownikami z Polski, otworem. Czy dołączymy do rzeszy Polaków na emigracji? Ja prawdopodobnie nie. Współczesny rynek pracy w Polsce, to zjawisko, które chcę obserwować z bliska.Natomiast chętnie poznałabym wyniki ankiety przeprowadzonej na ten temat wśród uczestników najbliższego Kongresu.
Tekst powstał na podstawie najnowszych publikacji Manpower: raportu Pracownicy bez granic i badania Mobilność zawodowa. Więcej informacji na temat obu badań dostępnych jest na www.manpower.pl w sekcji Badania Manpower w zakładce Raporty Manpower.
Monika Jabłońska Manpower Polska Sp. z o.o.
Źródło:
