Kondor olbrzymi (zwany andyjskim lub wielkim) jest największym ptakiem przestworzy południowo-amerykańskich. Żyje na obszarach Andyjskich od Wenezueli aż po Patagonię. Jego wizerunek jest umieszczony na herbach czterech państw: Chile, Kolumbii, Boliwii i Ekwadoru. Mnóstwo czasu spędza szybując w powietrzu na kilku tysięcy metrów, lub odpoczywając na wysokich niedostępnych skałach.
Najlepszym punktem do obserwacji kondorów olbrzymich jest „Mirrador la Cruz del Condor” w peruwiańskim Kanionie Colca. Gdzie codziennie gromadzą się na platformach widokowych ciekawi wrażeń turyści. Każdego ranka około godziny ósmej, w tym właśnie miejscu od wieków pojawiają się kondory. Można tu spotkać młode (brązowe) i dorosłe (brązowe z biało zakończonymi skrzydłami i białym kołnierzykiem wokół szyi). Zataczają one kręgi nad naszymi głowami, przysiadając co jakiś czas na wypustkach skalnych poniżej. Cały spektakl trwa około godziny. Jak powietrze ogrzeje się wystarczająco, aby wznoszące prądy mogły unieść potężne ciało kondora, ptaki te znikają równie zagadkowo, jak się pojawiły. Ponoć udają się w kierunku wybrzeży na żer w poszukiwaniu padliny.
Rozpiętość skrzydeł kondorów naprawdę robi wrażenie, sięga trzech metrów, a masa ich wynosi do 15kg. Są największymi ptakami latającymi i były uważane od czasów prekolumbijskich za zwierzęta święte – symbolizowały posłańca bogów. Na terenie Machu Picchu znaleziono Świątynię Kondora gdzie na zbiegu dwóch trójkątnych skał znajduje się wyrzeźbiona sylwetka ptaka z wyraźnie zaznaczonym kołnierzem i dziobem. Skały mają przedstawiać rozwinięte skrzydła szykującego się do lotu olbrzyma. Prawdopodobnie na tym obszarze znajdowało się więzienie, o czym świadczyć mają podziemne labirynty.
Kondory Andyjskie są dziś objęte ochroną gatunkową, choć ich liczba stale maleje. Są one najdłużej żyjącymi ptakami, obok ary błękitnej. Dożywają sędziwego wieku siedemdziesięciu lat.
Tekst i zdjęcia: Dorota Polaczek
