Przeciętne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw wyniosło w kwietniu 4840,44 złotych. To o 7,8 proc. więcej niż rok temu – poinformował Główny Urząd Statystyczny. Liczba zatrudnionych była o 3,7 proc. wyższa niż w kwietniu 2017 roku.
Ekonomiści spodziewali się dynamiki płac na poziomie 7,1 proc. rdr i przyrostu zatrudnienia o 3,7 proc. rdr. Miesiąc wcześniej nominalny wzrost „średniej krajowej” wyniósł 6,7 proc. rdr, a listy płac były o 3,7 proc. dłuższe niż przed rokiem.
Wzrost przeciętnego wynagrodzenia w dużych firmach był więc nie tylko wyższy od szacunków ekonomistów, ale osiągnął najwyższy poziom od stycznia 2012 roku. Jeśli pominiemy stycznie (gdy czasami przesunięcia wypłat premii potrafią zaburzyć statystyki), to kwietniowy wzrost „średniej krajowej” był najwyższy od listopada 2008 roku.
Co więcej, dzięki oficjalnie dość niskiej inflacji cenowej (w kwietniu roczna dynamika wskaźnika CPI wyniosła 1,6 proc.) całkiem przyzwoicie prezentuje się także realny wzrost wynagrodzeń. Po uwzględnieniu inflacji CPI w kwietniu płace w dużych firmach zwiększyły się realnie o 6,13 proc., co jest najlepszym wynikiem od trzech lat.
Dane zaprezentowane dziś przez GUS dotyczą przedsiębiorstw, w których liczba pracujących przekracza 9 osób. Nie obejmują zatem ani najmniejszych firm, ani sektora publicznego. Według badań aktywności zawodowej (BAEL) w IV kw. 2017 roku w Polsce pracowało 16,4 mln ludzi. Zatem dane z sektora przedsiębiorstw obejmują niespełna 37 proc. pracowników.
Według GUS w kwietniu duże firmy zatrudniały 6212,3 tys. pracowników. To o 7 tysięcy więcej niż miesiąc wcześniej oraz o 221,2 tysięcy więcej niż w kwietniu ubiegłego roku.To także najwyższy rezultat w sięgającej 2005 roku danych o zatrudnieniu w sektorze przedsiębiorstw.
Z kolei lepiej opisujący realia polskiego rynku pracy raport o medianie wynagrodzeń GUS publikuje tylko co 2 lata. Najnowsze dane zostały upublicznione pod koniec listopada i dotyczyły stanu na październik 2016 roku. Z tego opracowania wynika, że połowa zatrudnionych pracowników otrzymywała do 3510,67 zł brutto, czyli około 2512 zł netto (tzn. "na rękę").
Warto też mieć świadomość, że tzw. wynagrodzenie brutto jest konstruktem czysto teoretycznym. W rzeczywistym świecie nikt (albo prawie nikt) nie otrzymuje, ani też nie wypłaca „wynagrodzenia brutto”. W praktyce pracownik otrzymuje tylko 60 proc. kwoty, którą za jego pracę zapłacił pracodawca. Pozostałe 40 proc. wynagrodzenia zabierane jest przez państwo pod postacią „składek na ubezpieczenia społeczne” oraz zaliczki na podatek dochodowy.
Przykładowo, pełna pensja pracownika zatrudnionego za 2500 zł brutto faktycznie wynosi 3015,25 zł - to łączny koszt pracodawcy po opłaceniu pełnych składek na ZUS. Z tego pracownik otrzyma tylko 1808,10 zł.
Krzysztof Kolany
