W styczniu 1917 w Karasjok, norweskiej stolicy Laponii położonej w odległości 20 kilometrów od granicy fińsko-rosyjskiej norwescy żołnierze zatrzymali grupę osób pod wodzą porucznika szwedzkiej armii, barona Otto von Rosena. Żaden z zatrzymanych nie posiadał paszportu, ani innych dokumentów. Śnieżyca odcięła posterunek od świata i komendant policji postanowił przygotować wspólny posiłek ze skonfiskowanych Finom konserw. Po ich otwarciu okazało się zamiast mięsa zawierają dynamit.
Baron został oskarżony o szpiegostwo oraz sabotaż i przewieziony do Oslo. Po trzech tygodniach dzięki naciskom dyplomatycznym został deportowany do Szwecji. Dopiero wtedy norweska policja postanowiła dokładniej zbadać jego bagaż. Poza konserwami z dynamitem, znaleziono buteleczki z currarą i 19 kostek cukru. W każdej z nich ukryta była tajemnicza maleńka szklana ampułka....
„Fińskie“ ampułki przeleżały zapomniane wiele lat w magazynach norweskiej policji i zostały niedawno odnalezione. Dla pewności przesłano je do analizy w Wielkiej Brytanii, gdzie okazało się, że zawierają do dzisiaj żywe bakterie typu anthrax, które atakują śledzionę i prowadzą do szybkiej i bolesnej śmierci.
Otto von Rosen zmarł dopiero w 1963 roku w Sztokholmie, lecz do końca życia nie wyjawił celu tajemniczej ekspedycji. Podczas przesłuchań w Oslo oświadczył tylko, że pomimo iż jest obywatelem Szwecji, to jest wojownikiem o wolną Finlandię, a dynamit był przeznaczony na sabotaże rosyjskich transportów i komunikacji.
Członkowie jego komanda podali jednak nieco inną wersję. Zimą 1917 roku w dalszym ciągu trwała pierwsza wojna światowa. Ekspedycja została zorganizowana przez Niemców, a kostki cukru miały być podawane koniom i reniferom ciągnącym transporty z Norwegii, skąd zaopatrywano walczących Rosjan w brytyjską broń i żywność. Otto von Rosen nie ujawnił tajemnicy, dlaczego znaleziono tylko 19 kostek cukru, jaka była ich pierwotna liczba i czy celem były tylko konie, a nie zbiorniki wodne.
Zbigniew Kuczyński
Źródło:Noble Bank
