Rodeo z prezesami spółek Skarbu Państwa w 2018 r.

Wymiana prezesów spółek Skarbu Państwa trwa w najlepsze. Roszady dotykają nawet osoby wybrane już za czasów obecnego rządu.

Tuż po przejęciu władzy przez rząd Prawa i Sprawiedliwości obserwowaliśmy istne rodeo z prezesami spółek Skarbu Państwa. Początkowo wymieniano szefów spółek z nadania poprzedniej władzy (co jest w zasadzie normą i nie powinno zaskakiwać), później jednak zabrano się za własnych prezesów, którzy w niektórych spółkach byli zmieniani niczym rękawiczki. Pisaliśmy o tym już rok temu w tekście: „Rodeo w spółkach Skarbu Państwa trwa. PiS wymienia swoich na swojszych”. Sytuacja jednak ani trochę nie uległa poprawie, a tylko w 2018 roku niektóre spółki potrafiły mieć nawet po trzech prezesów. Gdzieniegdzie, od ostatnich wyborów parlamentarnych, potrafiono zatem łącznie dokonać aż 7 zmian na tym najwyższym stanowisku.

Pojedyncze roszady można akceptować, jest to naturalne i nie ma w tym nic dziwnego. Doprowadzanie jednak do sytuacji, gdy sporej części prezesów nie pozwala się popracować choćby przez rok można już uznać za działanie na szkodę spółek. Wszak nawet, gdyby uwierzyć, że zostają w ten sposób wybrani najlepsi możliwi ludzie, to przecież nikt nie jest w stanie w tak krótkim czasie w pełni wdrożyć się w działalność spółki, nie mówiąc już o jakimkolwiek wprowadzeniu własnych strategii. Tracą na tym oczywiście akcjonariusze, a więc również Skarb Państwa.

Telenowele z 2018 roku

Tradycyjnie spółką o największej liczbie zmian prezesów okazała się Energa, a w 2018 roku na najwyższym stanowisku w spółce mieliśmy aż trzy roszady. Zmiany rozpoczęły się od przejścia Daniela Obajtka na stanowisko prezesa Orlenu, a obowiązki po nim chwilowo sprawowała Alicja Klimiuk. Wybrany później (teoretycznie na stałe) Arkadiusz Siwko nie urzędował jednak nawet pełnego miesiąca, po czym p.o. prezesa została… ponownie Alicja Klimiuk. W sumie od wygranych wyborów parlamentarnych przez Prawo i Sprawiedliwość jest to już zatem siódma zmiana na stanowisku prezesa Energi!

Niewiele lepiej było również w przypadku takich spółek jak KGHM czy Alior, które na przestrzeni tylko ostatniego roku miały już po trzech prezesów. W przypadku miedziowego giganta najpierw Radosław Domagalski-Łabędzki padł ofiarą istnego trzęsienia ziemi na najwyższych stanowiskach spółki, kiedy to pracę stracił także wiceprezes Michał Jezioro. Oficjalny powód tych roszad nie został ujawniony, powszechnie mówiło się jednak, że zmiany nastąpiły ze względów politycznych. Więcej na ten temat można przeczytać w tekście Magdaleny Graniszewskiej z „Pulsu Biznesu”. Tymczasowo stanowisko prezesa objął wtedy Rafał Pawełczak, który ostatecznie musiał jednak ustąpić miejsca wybranemu w konkursie Marcinowi Chludzińskiemu.

Jeszcze bardziej zagmatwana sytuacja występuje w Alior Banku. Tam, odkąd to w czerwcu 2017 roku ze stanowiska ustąpił wieloletni prezes Wojciech Sobieraj, spółka już kilkukrotnie próbowała wybrać prezesa. Obowiązki te przejmowali kolejno: Michał Chyczewski, Katarzyna Sułkowska, a także obecnie urzędujący Krzysztof Bachta. Z tej trójki tylko Katarzyna Sułkowska otrzymała zgodę KNF na kierowanie bankiem, Michał Chyczewski zrezygnował po kilku miesiącach oczekiwania, zaś Krzysztof Bachta wciąż czeka i formalnie jest "jedynie" wiceprezesem kierującym pracami zarządu.

Zmian w na stanowisku prezesa w państwowych spółkach było jednak znacznie więcej. Do „tylko” jednej roszady na przestrzeni ubiegłego roku ograniczono się m.in. we wspomnianym wcześniej Orlenie czy w konkurującym z nim Lotosie. Mateusz Bonca, obecny prezes tej drugiej spółki, mimo że nie przepracował jeszcze roku, już teraz ma być jednak mocno zagrożony, o czym można było przeczytać w tekście „Pulsu Biznesu”. Redaktor Magdalena Graniszewska opisywała tam także konflikty na najwyższych stanowiskach m.in. Tauronu czy Zakładów Azotowych Puławy.

Kto przetrwał najdłużej?

Niemal nikomu nie udało się przetrwać na stanowisku po zmianie władzy. Jedynym, który tego dokonał, jest Zbigniew Jagiełło, urzędujący na stanowisku prezesa PKO BP już od października 2009 r. Nie bez znaczenia może być w tym kontekście przeszłość Jagiełły - nie jest tajemnicą, że prezes największego polskiego banku zna się z Mateuszem Morawieckim już od czasów studenckich.

Ponad 1000 dni na stanowisku prezesa wytrzymali również obecni prezesi takich spółek jak Enea, PGNiG, PGE oraz Zakładów Chemicznych Police. Tam Prawo i Sprawiedliwość dokonywało roszad na najwyższym stanowisku tylko raz, niedługo po wygranych wyborach. Wydaje się zatem, że to właśnie te osoby się najlepiej sprawdziły, przynajmniej z punktu widzenia partii.

Jak już niejednokrotnie pisaliśmy, „dokonywanie zmian w zarządach spółek to naturalne prawo ich właściciela - roszad dokonuje ekipa obecna, dokonywały też poprzednie. Zbyt szybkie rozkręcenie karuzeli z prezesami na dłuższą metę może jednak przynieść więcej szkód niż pożytku - prezesi zamiast rozwijać powierzone im spółki, martwić będą się o swoje jutro (mimo sutych odpraw zawsze lepiej dostawać kolejną jeszcze bardziej sutą pensję), zaś pozostali akcjonariusze - w tym mniejszościowi - obserwować będą, jak kurs akcji spada i skacze w rytm politycznych interwencji”. Zatem po raz kolejny mamy prosty apel do rządu: jeśli już zmieniać, to z głową (i z umiarem)!

Źródło: