Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze obarczone jest ryzykiem, nawet jeśli firma prosperuje na rynku bez zarzutu. Dlatego warto uzbroić się w podstawową wiedzę z zakresu postępowania upadłościowego, aby jako wierzyciel w porę zawalczyć o należne świadczenie.
Kto może ogłosić upadłość?
Upadłość ogłosić może każdy przedsiębiorca, jak również spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz osoby fizyczne będące-wspólnikami osobowych spółek handlowych, które ponoszą odpowiedzialność finansową za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem. Mogą ją również ogłosić wspólnicy spółki partnerskiej. Ponadto należy wskazać, iż nie tylko podmioty występujące w charakterze dłużników mogą złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, takie prawo przysługuje również wierzycielom. Odrębnym zagadnieniem jest ogłoszenie upadłości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej tzw. upadłość konsumencka.
Podstawy ogłoszenia upadłości firmy
 | »Mam kredyty i nie mogę ich spłacić |
Upadłość firmy: od czego zacząć?
Należy złożyć wniosek do wydziału gospodarczego sądu rejonowego właściwego dla miejsca prowadzenia zakładu głównego przedsiębiorstwa. Jeżeli dłużnik nie prowadzi przedsiębiorstwa w Polsce, właściwy jest sąd miejsca zamieszkania albo jego siedziby, a gdy zawodzi również to kryterium, właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się majątek dłużnika. Oplata od wniosku wynosi 1000 zł i nie można wnosić o zwolnienie z jej uiszczenia. Dłużnik winien złożyć wniosek do sądu w terminie 2 tygodni od dnia, w którym ziściły się przesłanki generujące powstanie stanu upadłości. Formalne wymogi wniosku zostały sprecyzowane w art. 22 u.p.u.n. W przypadku, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości składa wierzyciel, należy pamiętać o złożeniu wniosku o zabezpieczenie majątku dłużnika, bowiem o ile w przypadku wniosku o ogłoszenie upadłości składanego przez dłużnika sąd podejmuje czynności zabezpieczające z urzędu, to w przypadku wniosku pochodzącego od wierzyciela, niezbędne jest zgłoszenie żądania w tym przedmiocie.
Postępowanie upadłościowe: układ czy upadłość likwidacyjna?
| Zobacz także: | |
 Pij kawę z mlekiem, ale nie jedź na integrację | |
Upadłość likwidacyjna prowadzona jest, gdy dotychczasowe działanie dłużnika nie daje podstaw dla jego wiarygodności i rzetelności w wykonaniu układu, a także, gdy przedsiębiorstwa nie da się już uratować. W przypadku upadłości likwidacyjnej dłużnik traci prawo do zarządzania swoim majątkiem na rzecz syndyka, który przygotowuje spis inwentarza i plan likwidacji przedsiębiorstwa. Upadły zobowiązany jest do wydania syndykowi dokumentów i udzieleniu wszelkich informacji na temat swojego majątku.
Orzeczenie sądu o upadłości
Sąd orzeka o ogłoszeniu upadłości w drodze postanowienia. Zażalenie przysługuje jedynie upadłemu. Jeśli jednak sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości, prawo zaskarżenia ma tylko wnioskodawca. Termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i biegnie od dnia doręczenia postanowienia, gdy wydane ono zostało na posiedzeniu niejawnym lub też od doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem na wniosek złożony w terminie 7 dni od ogłoszenia postanowienia po przeprowadzeniu rozprawy. Postanowienie jest skuteczne z chwilą jego wydania i podlega wykonaniu.
Skutki wydania postanowienia o upadłości
 | »Żona z sąsiadem doniosą do skarbówki |
W przypadku układu upadłościowego upadły nie może spełniać świadczeń nieobjętych układem. W czasie trwania postępowania wierzyciel, bez zgody rady wierzycieli, nie może wypowiedzieć m.in. umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, w których prowadzone jest przedsiębiorstwo upadłego umów leasingu, ubezpieczeń majątkowych, czy umów rachunku bankowego. Warto podkreślić, że do masy upadłości wchodzi spadek, który uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza oraz wspólny majątek małżonków, przy czym ich ustawowa wspólność majątkowa ustaje z dniem ogłoszenia upadłości.
Kto płaci koszty postępowania upadłościowego?
Art. 231 p.u.n. nakłada obowiązek ponoszenia kosztów postępowania na dłużnika, stanowiąc, że pokrywane są one z masy upadłości, stąd też niejednokrotnie, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, sąd jest zmuszony oddalić złożony w tym przedmiocie wniosek. Sędzia – komisarz może w razie potrzeby zobowiązać wierzycieli mających największe wierzytelności do wpłacenia zaliczki na poczet kosztów postępowania.
Joanna Czyż-Zielińska, radca prawny, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
