Sytuacja w gospodarce jest zła i na razie nic nie zapowiada, aby miała się ona polepszyć. W 2013 roku firmy nadal będą bankrutować, a część z nich ogłosi upadłość.
Źródło: Thinkstock
Co w przypadku zamknięcia firmy zrobić z jej majątkiem? Jak się go legalnie pozbyć, aby urzędnicy ze skarbówki nie mieli zastrzeżeń?
Pytanie czytelnika:
Oboje z żoną jesteśmy osobami sporo powyżej "średniego wieku". Ja od 24 lat jestem na rencie, żona obecnie pozostaje bez pracy i możliwości jej zdobycia. Trzy lata temu z uwagi na ciężką sytuację materialną postanowiliśmy, że będziemy sprzedawać moje wieloletnie zbiory. Firmę założyła i prowadziła żona, a ja dbałem o stan sprzedawanych rzeczy, wykonując to w domu. Pierwsze dwa lata jakoś dawaliśmy radę (mniejsze opłaty w ZUS-ie). Przez ostatni rok, z uwagi na mój stan zdrowia, firma była w zawieszeniu.
Niestety, na skutek podwyżki, jaka nastąpiła w lutym 2013, nie jesteśmy w stanie zarobić nawet na składki ubezpieczeniowe. Dzisiejsza składka – ponad 1000 zł – przy mojej rencie 650 zł jest nie do pokonania.
W jaki sposób spieniężyć to, co pozostało po firmie, w zgodzie z istniejącym prawem? Chcemy np. raz lub dwa razy w miesiącu na jakimś targowisku wyprzedać resztę z nieistniejącej już firmy. Już nie jako biznes, tylko możliwość zdobycia środków na przeżycie. Nie byliśmy płatnikami VAT-u, firma jako działalność jednoosobowa działała w formie ryczałtu.
Odpowiedź:
Jeżeli nasz czytelnik nie miał rozdzielności majątkowej ze swoją żoną, to majątek, który pozostał po firmie prowadzonej przez żonę, stanowi majątek wspólny. Obecnie mogą go spieniężyć (wspólnie lub osobno) za pomocą standardowych umów kupna-sprzedaży jako osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży „prywatnej”, a nie w ramach działalności gospodarczej. Przy takiej formie sprzedaży nasz czytelnik będzie musiał pamiętać o uiszczeniu podatku dochodowego, z kolei kupujący – podatku od czynności cywilnoprawnych.
– Wspomniana forma sprzedaży nie może mieć cech działalności gospodarczej, tj. nie może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, według definicji przewidzianej w art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły) – podkreśla Magdalena Bomersbach, radca prawny, FOCUS Kancelaria Radcy Prawnego.
Jakie należy zapłacić podatki
 |
» Urzędnik zablokuje ci konto w banku |
W przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy i ciąży na kupującym. Podatek należy naliczyć od wartości rynkowej rzeczy sprzedawanej (wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów).
– Podatkowi podlegają umowy sprzedaży rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania przekracza 1.000 zł. Poniżej wskazanej wartości sprzedaż jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych. Stawka podatku wynosi 2%, a termin do jego zapłaty i złożenia deklaracji podatkowej to 14 dni – wyjaśnia nasz ekspert. Bomersbach zauważa jednak, że nie mamy informacji na temat sprzedawanych ruchomości oraz samego czytelnika, co może mieć wpływ na właściwe stosowanie ustawy, np. przy zwolnieniu od podatku.
Na temat możliwości składania deklaracji podatkowej do urzędu skarbowego pisaliśmy w artykule pt. „Deklarację PCC można wysłać przez internet bez kwalifikowanego podpisu”.
 |
» Praca na kasie nie hańbi |
Jeżeli chodzi o naszego czytelnika i jego małżonkę, to muszą oni pamiętać, aby ujawnić swój dochód ze sprzedaży ruchomości w deklaracji podatkowej z tytułu corocznego rozliczenia podatku dochodowego.
Sprzedaż na targowisku to już działalność
Nasz czytelnik pisze także, że chciałby rzeczy sprzedawać na targowisku. – Taka forma sprzedaży jest traktowana jak rodzaj działalności gospodarczej, gdyż jest działalnością handlową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, według definicji przewidzianej w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej – wyjaśnia radca prawny. Wskutek tego osoba, która zamierza handlować na targowisku, powinna dopełnić wszelkich formalności związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej.
Barbara Sielicka
Bankier.pl
b.sielicka@bankier.pl
Podstawa prawna:
- Ustawa z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., nr 101, poz. 649 z późn. zm.);
- Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.2012, 361 z późn. zm.);
- Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010, nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).
