W kuchni włoskiej dominują potrawy mączne (makarony, pierożki: ravioli lub tortellini, kopytka – gnocchi, pizza, focaccia) oraz warzywa (pomidory, cebula, czosnek, karczochy, szpinak, szparagi). Powszechnie stosuje się oliwę z oliwek, oliwki i świeże zioła: bazylię, oregano, rozmaryn i tymianek. Na przekąskę podaje się grillowany chleb z oliwą, czosnkiem i dodatkami, zwany bruschetta. Słynna włoska zupa z warzyw to minestrone. Ważnymi składnikami posiłków są szynka parmeńska, mozzarella i parmezan. Są to najsłynniejsze i najlepsze „towary eksportowe” Włoch. Z innych słynnych włoskich serów należy wymienić gorgonzolę, mascarpone, ricottę i owczy ser pecorino. Ważne miejsce na włoskim stole zajmuje dobre wino.
Na deser Włosi serwują tiramisu, lody, panna cottę włoską tartę czyli crostatę zabaglione.
We włoskich restauracjach otrzymamy pełne menu i dania przyrządzone przez profesjonalnych kucharzy, serwowane przez kelnerów. W trattorii, w mniej formalnej atmosferze, w mniejszym miasteczku lub na wsi, serwuje się lokalne dania i wina. Termin osteria oznacza winiarnię, często serwującą proste dania. Pizzeria oryginalnie oferowała pizzę pieczoną w opalanym drewnem piecu. Dzisiaj często w pizzerii podaje się także inne potrawy, zwykle po niższych cenach niż w restauracjach. We włoskim barze serwuje się nie tylko drinki alkoholowe, ale i kawę, wino, piwo, kanapki, lody i pastries – rodzaj włoskich słodkich bułeczek. Caffé to synonim baru.
Szynka parmeńska
Wykorzystanie: Wspaniały dodatek do makaronów, bruschetty i pizzy. W szynkę można zawijać owoce (melona, gruszki, figi) a także krewetki, przegrzebki (muszle św. Jakuba) i piersi kurczaka. Pochodzenie: Szynka parmeńska swój wyjątkowy smak zawdzięcza odpowiedniej technice wyrobu oraz warunkom, w jakich jest suszona. Wytwarzana jest z mięsa wieprzowego, natomiast zwierzęta karmione są serwatką pozostałą po wyrobie parmezanu. Do mięsa dodaje się sól i pieprz i odpowiednio długo suszy.Każda szynka zostaje oznaczona specjalną etykietą – koroną starego księstwa Parmy. Na świecie istnieje niezliczona ilość podobnie wytwarzanych i smakujących szynek, ale oryginalna szynka parmeńska jest tylko jedna i pochodzi właśnie z okolic Parmy we Włoszech.
Ser Parmezan:
Wykorzystanie: Młody parmezan smakuje najlepiej z winem. Można go jeść z jabłkiem, lub gruszką lub pikantną konfiturą z kiwi czy brzoskwini.Starszy parmezan – w wersji tartej – dodawany jest do sałatek, makaronów, warzyw i mięs.
Dojrzały – w kawałach – podaje się z suszonymi figami i śliwkami, a także z orzechami.
Kawałki parmezanu skrapia się octem balsamicznym i podaje np. z rukolą
Pochodzenie: Słynny na cały świat, włoski Parmigiano Reggiano to ser z mleka krowiego. Wytwarzany jest od XIII wieku i jest produktem regionalnym. Prawdziwe Parmigiano Reggiano powstaje w okolicach Parmy, Modeny, Bolonii i Mantui. Oryginalny Parmezan składa się z mleka i soli, bez żadnych dodatków. Dojrzewa od dwóch do trzech lat. Taki jest najsmaczniejszy.
Mozzarella
Wykorzystanie: Wspaniały dodatek do pizzy, włoskich kanapek z grillowanego chleba – bruschetty (grillowany chleb skropiony oliwą z oliwek, posypany solą i pieprzem), do sałatek, zapiekanek i makaronów. Mozzarella występuje w towarzystwie innych dodatków, takich jak: szynka parmeńska, pomidory, oliwa, bazylia, melon, rukola, kapary. Pochodzenie: Mozzarella to świeży, tłusty, podpuszczkowy biały ser z mleka krów lub bawolic, niedojrzewający. „Mozzare” to termin oznaczający ręczne cięcie sera.Mozzarella di bufala campana, czyli mozzarella wytwarzana z mleka bawolego powstaje tylko w określonych regionach południowo-środkowych Włoch. Mleko bawole, w porównaniu z mlekiem krowim, ma wyższą zawartość tłuszczu mlecznego i białka, co wpływa bezpośrednio na lepszy smak i bardziej miękką konsystencję oraz wyższe wartości odżywcze.
Oliwa z oliwek
Najlepsza do codziennego gotowania, jako dodatek do makaronów, polewania włoskiego chleba – focacci i zgrillowanego chleba – bruschetty oraz do risotto. Niezbędna do sałatek. Powstaje z soków tłoczonych oliwek i jest produktem naturalnym, nie powinna zawierać żadnych sztucznych dodatków.Najlepsza z możliwych to extra virgin – oliwa naturalna, z pierwszego tłoczenia „na zimno”, idealna do skrapiania ugotowanych wcześniej potraw. Najlepszy dodatek do sałatek, zup i chleba. Nie lubi wysokich temperatur, więc nie nadaje się do smażenia.
Czysta oliwa z oliwek, rafinowana – nazywana po prostu oliwą z oliwek, w trakcie rafinacji zostaje pozbawiona smaku, woni i koloru, dlatego wygląda i smakuje bardzo naturalnie. Dobra do sałatek, ale najlepsza do głębokiego smażenia potraw.
Występują też oliwy o różnych smakach: czosnku, bazylii, rozmarynu, oregano, pieprzu, cytryny, grzybów oraz wielu innych smakach i połączeniach składników.
tekst i foto: KwestiaSmaku.com
Źródło:
