Ryszard Czarnecki (PiS) po raz trzeci został europosłem; tym razem mandat do PE zdobył w Wielkopolsce. Wcześniej z sukcesem startował z okręgu dolnośląsko-opolskiego (jako kandydat Samoobrony), a w 2009 r. - z kujawsko-pomorskiego.
W mojej osobie Wielkopolska zyska bardzo dobrego, doświadczonego, wpływowego posła do PE - zapewniał Czarnecki przed wyborami. Podczas kampanii wyborczej media i konkurenci polityczni wypominali mu polityczną przeszłość w Samoobronie i fakt, że w regionie jest spadochroniarzem.
W wyborach 2009 roku dostał 27 106 głosów. Według Czarneckiego głosów może byłoby więcej, gdyby nie decyzja Państwowej Komisji Wyborczej, która zarejestrowała go z imionami widniejącymi w jego oficjalnych dokumentach: Richard Henry. Wcześniej przy każdych wyborach polityk startował jako Ryszard.
Po tej decyzji PKW postanowiłem, że postawię na swoim, ponieważ zawsze czułem się Ryszardem a nie Richardem. Wszędzie funkcjonowałem jako Ryszard: w odbiorze społecznym, rodzinnym, przyjacielskim. Tylko w szkole wołano na mnie +Anglik+ powiedział PAP i kilka tygodni przed wyborami do PE pokazał swój nowy dowód osobisty - już z imionami: Ryszard Henryk.
Ryszard Czarnecki urodził się w 1963 roku w Londynie. Jest ojcem trzech synów. Jego obecna żona Emilia jest córką kosmonauty Mirosława Hermaszewskiego. Był m.in. prezesem Zjednoczenia ChrześcijańskoNarodowego (1994-1996), wiceministrem kultury, ministrem-przewodniczącym Komitetu Integracji Europejskiej. Chciał być szefem PZPN i prezydentem Wrocławia. W marcu świętował trzydziestolecie swojej aktywności publicznej. Zapalony bloger, autor sześciu książek.
Podczas studiów na Uniwersytecie Wrocławskim zaangażował się w działalność nielegalnego Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS). W 1987 r. był jednym z założycieli Ruchu Polityki Realnej, z którego kilka lat później powstała Unia Polityki Realnej.
W 1989 r. zaangażował się w tworzeniu jednej z pierwszych partii politycznych - Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Współpracował wtedy blisko z innym współtwórcą ZChN Antonim Macierewiczem i jego czasopismem "Głos". Po pierwszych w pełni wolnych wyborach w 1991 r. został posłem, wybranym z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (koalicja ZChN i mniejszych ugrupowań), zdobywając 12 199 głosów.
Był jednym z bardziej rozpoznawalnych polityków ZChN, obok Stefana Niesiołowskiego, Marka Jurka czy Jana Łopuszańskiego. ZChN popierał najpierw rząd Jana Olszewskiego (1991-92), a potem także gabinet Hanny Suchockiej (1992-93).
W 1993 r. został wiceministrem kultury w rządzie Hanny Suchockiej. Po upadku jej rządu, w tym samym roku bez powodzenia startował w wyborach do Sejmu z listy Katolickiego Komitetu Wyborczego "Ojczyzna".
Jesienią 1994, po rezygnacji Wiesława Chrzanowskiego, został p.o. prezesa ZChN. Wiosną 1995 roku wybrano go prezesem tej partii. Podczas wyborów prezydenckich w 1995 roku ZChN początkowo był jednym z ugrupowań, wspierających kandydaturę Hanny Gronkiewicz-Waltz. W ostatniej chwili jednak wycofała poparcie dla ówczesnej prezes NBP i wsparła urzędującego prezydenta Lecha Wałęsę. Na początku 1996 roku Czarneckiego na fotelu prezesa ZChN zastąpił Marian Piłka.
W 1997 r. Czarnecki ponowni został posłem, wybranym, tak jak inni politycy ZChN, z listy Akcji Wyborczej Solidarność (uzyskał 37 100 głosów). Wszedł też do tworzonego przez koalicję AWS-UW rządu Jerzego Buzka - został przewodniczącym Komitetu Integracji Europejskiej, czyli ministrem, odpowiedzialnym za przygotowanie Polski do akcesji do Unii Europejskiej.
Przed wyborami w 2001 roku Czarnecki został rzecznikiem prasowym komitetu wyborczego Akcja Wyborcza Solidarność Prawicy. Po wyborach we wrześniu 2001 znalazł się znów poza parlamentem, bo AWSP nie przekroczyła progu wyborczego.
Znalazł się wtedy na marginesie polityki i udzielał się głównie jako działacz sportowy - był m.in. wiceprezesem klubu żużlowego WTS Atlas Wrocław (którego wcześniej, w latach 1999-2001, był nawet prezesem) oraz członkiem rady nadzorczej WKS Śląsk Wrocław. To doświadczenie pozwoliło mu po latach, w 2008 roku, forsować swoją kandydaturę na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 2002 roku bez powodzenia kandydował na prezydenta Wrocławia. Zaczął też prowadzić bloga, jako jeden z pierwszych polityków.
Powrót na wielką scenę umożliwił Czarneckiemu Andrzej Lepper, który pozytywnie zareagował na jego akces do Samoobrony, od 2001 roku posiadającej silną frakcję w Sejmie. Czarnecki najpierw został doradcą Leppera ds. UE, a w 2004 roku kandydował z list Samoobrony w pierwszych wyborach do PE, uzyskując mandat europosła (otrzymał 31 717 głosów w okręgu dolnośląsko-opolskim).
Po wyborach parlamentarnych w 2005 roku Czarnecki był jednym z architektów koalicji rządowej zwycięskiego PiS z Samoobroną. Istotne znaczenie miały jego dobre relacje ze spin-doktorami PiS, europosłami Michałem Kamińskim i Adamem Bielanem. Byłymi kolegami Czarneckiego z AWS, a w przypadku Kamińskiego również z ZChN.
W 2007 r. po odwołaniu lidera Samoobrony Andrzeja Leppera z rządu Jarosława Kaczyńskiego, Czarnecki publicznie postulował, by Samoobrona pozostała w koalicji. Został za to wyrzucony z partii.
Przed wyborami w 2001 roku Czarnecki został rzecznikiem prasowym komitetu wyborczego Akcja Wyborcza Solidarność Prawicy. Po wyborach we wrześniu 2001 znalazł się znów poza parlamentem, bo AWSP nie przekroczyła progu wyborczego.
Znalazł się wtedy na marginesie polityki i udzielał się głównie jako działacz sportowy - był m.in. wiceprezesem klubu żużlowego WTS Atlas Wrocław (którego wcześniej, a latach 1999-2001, był nawet prezesem) oraz członkiem rady nadzorczej WKS Śląsk Wrocław. To doświadczenie pozwoliło mu po latach, w 2008 roku, forsować swoją kandydaturę na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 2002 roku bez powodzenia kandydował na prezydenta Wrocławia. Zaczął też prowadzić bloga, jako jeden z pierwszych polityków.
Powrót na wielką scenę umożliwił Czarneckiemu Andrzej Lepper, który pozytywnie zareagował na jego akces do Samoobrony, od 2001 roku posiadającej silną frakcję w Sejmie. Czarnecki najpierw został doradcą Leppera ds. Unii Europejskiej, a w 2004 roku kandydował z list Samoobrony w pierwszych wyborach do Parlamentu Europejskiego, uzyskując mandat europosła.
Po wyborach parlamentarnych w 2005 roku Czarnecki był jednym z architektów koalicji rządowej zwycięskiego PiS z Samoobroną. Istotne znaczenie miały jego dobre relacje ze spin doktorami PiS, europosłami Michałem Kamińskim i Adamem Bielanem. Byłymi kolegami Czarneckiego z AWS, a w przypadku Kamińskiego również z ZChN.
Lepper zdecydował się na wyrzucenie Czarneckiego z Samoobrony w lipcu 2007 roku, gdy zaczął podejrzewać, że po wybuchu afery gruntowej spiskuje on w celu pozbawienia Leppera przywództwa w partii.
Dobre układy z Bielanem i Kamińskim pomogły Czarneckiemu w przyjęciu w szeregi Prawa i Sprawiedliwości, w którym zaczął robić szybką karierę. Już z PiS kandydował z powodzeniem w wyborach do PE w 2009 roku. W 2010 roku odciął się od polityków, którzy po wyrzuceniu z PiS zakładali ugrupowanie Polska Jest Najważniejsza. Mimo, że w grupie tej byli jego koledzy Bielan i Kamiński.
Swoją postawą Czarnecki zaskarbił sobie zaufanie prezesa. "Mało jest ludzi z którymi rozmawiam tak często jak Ryszard Czarnecki. Znałem w życiu dwóch ludzi tego typu: jednym był Przemysław Gosiewski a drugi to Ryszard Czarnecki. Obydwaj nieprawdopodobnie wręcz energiczni i nieprawdopodobnie pełni inwencji" - mówił niedawno o Czarneckim Kaczyński.(PAP)
pś/ rpo/ ura/
