Koszty poniesione w walutach obcych przeliczasz na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art. 15 ust. 1 updop).
Prawidłowe wykazanie kosztu uzyskania przychodów poniesionego w walucie obcej zależy więc od prawidłowego ustalenia dnia jego poniesienia. Dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).
Zauważ, że w przepisie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym jest zapisane: „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych”, a nie „dzień, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych”.
W świetle przepisów ustawy o rachunkowości do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego wprowadzasz każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym, zgodnie z przyjętymi zasadami (polityką) rachunkowości. Jeśli dniem, na który ujmujesz koszty w księgach rachunkowych jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu zewnętrznego, to w takim przypadku możesz przeliczyć koszt uzyskania przychodów według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu zewnętrznego.
W związku z tym, że przepisy podatkowe nie definiują precyzyjnie momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów, możesz spotkać się z interpretacją, że dniem poniesienia kosztu jest dzień księgowania
Źródło:
