Dziecko poczęte w wyniku sztucznego zapłodnienia i urodzone przez obywatelkę Kuby nie nabywa duńskiego obywatelstwa po dawcy nasienia, obywatelu Danii - orzekł w czwartek Sąd Najwyższy, potwierdzając wcześniejsze wyroki w sprawie.
Kobieta nie posiadająca duńskiego obywatelstwa w 2018 roku urodziła chłopca w Danii w wyniku rozrodu wspomaganego z wykorzystaniem materiału genetycznego z banku nasienia. Dawcą spermy był Duńczyk.
Matka, która wniosła sprawę do sądu, twierdziła, że jej syn nabył duńskie obywatelstwo na podstawie ustawy o obywatelstwie. Zgodnie z art. 1 dziecko staje się Duńczykiem w chwili urodzenia, jeśli co najmniej jedno z rodziców jest obywatelem tego kraju.
Sąd Najwyższy orzekł, podobnie jak wcześniej sądy dwóch niższych instancji, że określenie "ojciec" w ustawie o obywatelstwie należy rozumieć jako "ojciec prawny", a nie zaś "biologiczny". W wyroku sędziowie powołali się na ustawę o dzieciach, w której stwierdza się, że dawca nasienia co do zasady nie jest uważany za ojca (prawnego) dziecka w przypadku sztucznego zapłodnienia.
Duński Sąd Najwyższy stwierdził również, że odmowa przyznania dziecku Kubanki obywatelstwa Danii nie jest niezgodna z Europejską Konwencją Praw Człowieka, na którą powoływała się skarżąca. Według sądu chłopiec nie jest bezpaństwowcem, posiada obywatelstwo Kuby i w Danii nie jest traktowany inaczej, niż inne dzieci urodzone przez cudzoziemki.
Rozpatrywana od 2020 roku sprawa była precedensem, wywołała w Danii debatę, czy coraz łatwiejszy dostęp do metod sztucznego zapłodnienia może być wykorzystywany przez cudzoziemki do nabycia przez ich dzieci duńskiego obywatelstwa.
Daniel Zyśk(PAP)
zys/ mal/
