Źródło: nazwa kolekcji / Thinkstock
Zasady przyznawania urlopu okolicznościowego reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. 1996 nr 60 poz. 281). Zgodnie z nim pracownik ma prawo do jednego lub dwóch dni wolnego. Ilość dni urlopu okolicznościowego zależy od ważności zdarzenia i pokrewieństwa z pracownikiem. I tak:
- dwa dni urlopu okolicznościowego przysługują pracownikowi w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,
- jeden dzień urlopu okolicznościowego w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Kiedy należy wykorzystać zaległy urlop okolicznościowy?
Częste wątpliwości pracowników budzi sam termin w jakim muszą oni skorzystać z urlopu okolicznościowego. Choć przepisy wprost nie wskazują terminu w jakim pracownik musi wykorzystać dodatkowe dni wolne od pracy to nie należy zapominać, że wolne to przysługuje z tytułu zaistnienia konkretnej okoliczności np. ślubu pracownika.
Oznacza to, że pracownik nie musi wykorzystywać dodatkowego urlopu bezpośrednio przed lub po wystąpieniu danej okoliczności np. ślubu, lecz jego wykorzystanie musi być ściśle związane z wystąpieniem danej okoliczności. Nie może być wykorzystywane niezgodnie z celem.
Czy można odmówić udzielenia urlopu okolicznościowego?
| » Jak ściągną z ciebie abonament RTV? |
Oznacza to, że udzielenie dodatkowego wolnego nie jest uzależnione od dobrej woli pracodawcy, lecz bezwzględnie przysługuje pracownikowi na mocy obowiązujących przepisów prawa.
Urlop okolicznościowy tylko na podstawie wniosku
Choć pracownik po zaistnieniu konkretnych okoliczności automatycznie nabywa prawo do dodatkowego wolnego , nie pozostaje zwolniony z obowiązku poinformowania o nieobecności swojego pracodawcy. Pracownik zobowiązany jest więc poinformować pracodawcę nie tylko o swojej nieobecności w pracy, lecz również podać konkretny jego termin.
Powinien również na życzenie pracodawcy przedstawić dokumenty potwierdzające zaistnienie wydarzenia uprawniającego do urlopu okolicznościowego (np. akt zgonu, świadectwo urodzenia dziecka).
Iwona Karkus
VAT.pl
Źródło:
