"Rasowy pies. Tanio sprzedam"

„Z rodowodem”, „po championach”, „domowa hodowla” – to popularne hasła powtarzane przez sprzedawców psów rasowych, które nie zawsze okazują się zgodne z prawdą. Szczeniak po rzekomych championach może mieć szereg wad genetycznych, domowa hodowla może okazać się klatkami w piwnicy, a rodowód świstkiem wydrukowanym na 5 minut przed przyjazdem kupującego.

W tym miesiącu polskie media obiegły budzące odrazę zdjęcia z jednej z hodowli psów w okolicach Bydgoszczy. Psy były trzymane w zatrważających warunkach, a mimo to ich właściciele mogli z powodzeniem i legalnie sprzedawać buldogi francuskie, maltańczyki, shih tzu i inne popularne rasy. Okazuje się, że kupno psa rasowego ze sprawdzonej hodowli nie jest takie łatwe. Jak nabyć rasowego czworonoga, a nie czworonoga w typie rasy?

Od 2012 roku obowiązuje znowelizowana ustawa o ochronie zwierząt, która miała ukrócić proceder rozmnażania psów w niezarejestrowanych hodowlach. Okazało się, że miała ona skutek odwrotny – jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać stowarzyszenia i związki mające niewiele wspólnego z rzetelnym hodowaniem psów, a tym bardziej z dbałością o czystość rasy. Biznes jest dochodowy, a osób, które chcą taniego, acz rasowego czworonoga przybywa. Na łamach Bankier.pl podpowiadamy, jak nie naciąć się, szukając nowego domownika.

Rodowód FCI – czy jest mi potrzebny

Na portalach aukcyjnych można bez trudu odnaleźć ogłoszenia, w których sprzedawcy zapewniają o zarejestrowanej hodowli i wydanym rodowodzie. Okazuje się, że rodowód poza polskim Związkiem Kynologicznym może być po prostu niewiele wart. - Z punktu widzenia kynologii pies rasowy to pies, który odpowiada wzorcowi rasy, wiernie przekazuje swoje cechy potomstwu oraz ma udokumentowane pochodzenie – informuje ZKwP.

Mimo że na pierwszy rzut oka zapisy mogą brzmieć podobnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na różnice w wymaganiach uznania suki hodowlanej, a także ograniczeń w liczbie dopuszczonych kryć w czasie roku. Dość często w hodowlach niezrzeszonych w ZKwP dochodzi do nadużyć, które powodują nadmierną eksploatację suk hodowlanych, przetrzymywanie psów w warunkach często zagrażających ich życiu oraz rozmnażanie zwierząt z wadami genetycznymi.

– Wzorzec rasy jest ustalany przez poszczególne organizacje kynologiczne zrzeszające hodowców na danym terenie. W Europie najstarszą i największą organizacją kynologiczną jest FCI (Federation Cynologique Internationale), to FCI zrzesza poszczególne organizacje z różnych krajów i nadzoruje ich pracę. W Polsce jedyną organizacją podlegającą tej instytucji jest Związek Kynologiczny w Polsce, który posiada prawo do wydawania metryk/rodowodów, organizacji wystaw, przyznawania uprawnień hodowlanych i tytułów psom rasowym. Oprócz tego nadzoruje pracę hodowlaną zrzeszonych hodowców, warunki utrzymania psów i prowadzenia hodowli – informuje Związek Kynologiczny z oddziałem w Wałbrzychu.

Przykładowo – FCI nie uznaje błękitnego koloru buldoga francuskiego w przeciwieństwie do innych stowarzyszeń działających na ternie Polski. Kupując psa tej rasy z niebieskim genem, należy mieć na uwadze, że wielopokoleniowe kojarzenie takich psów prowadzi do ślepoty, sierść takiego psa jest bardziej podatna na uszkodzenia, a skóra na wyłysienia – w związku z możliwością dziedziczenia tych wad FCI uznaje kolor błękitny (gen blue) za dyskwalifikujący.

Dlaczego pies rasowy jest drogi i dlaczego taki powinien być

Na Allegro czy OLX sprzedawcy wystawiają szczenięta rasowe za niewielką kwotę. Rozbieżności cenowe sięgają nawet kilku tysięcy złotych – jednak nawet wybór najdroższego szczeniaka nie zagwarantuje kupującemu zdrowego psa z domowej hodowli.

Żeby zmaksymalizować szansę na kupienie psa ze sprawdzonego źródła, przed dokonaniem zakupu należy:

1. sprawdzić wiarygodność hodowli – dane właściciela, nazwę, numery związane z działalnością gospodarczą, poszukać opinii o niej;
2. sprawdzić samą hodowlę – przyjechać przed odbiorem szczeniaka i zobaczyć, w jakich warunkach żyją zwierzęta, poprosić o metryki szczeniąt i rodowody rodziców, jeśli kupujący chce nabyć rasę, która jest szczególnie narażona na wady genetyczne – zażądać przedstawienia dokumentów potwierdzających, że dane psy są wolne od wad (w przypadku np. owczarka niemieckiego są to zaświadczenia mówiące o braku dysplazji z wpisem do rodowodu);
3. zweryfikować, czy u sprzedawcy odbył się przegląd miotu i czy wszystkie psy otrzymały metryki (rodowody otrzymuje się później);
4. sprawdzić, jakie inne rasy hoduje sprzedawca (na przykład przez weryfikację ogłoszeń) – czy biorąc pod uwagę różnice w zakresie karmienia i opieki weterynaryjnej, cena za psa jest odpowiednia.

Warto pamiętać o badaniach, którym powinny podlegać psy szczególnie narażone na niektóre choroby. W przypadku np. owczarków niemieckich są to testy wykluczające dysplazję, które hodowca wpisuje do rodowodu:

• prześwietlenie na dysplazję HD z wpisem do rodowodu - od ok. 150 do ok. 200 zł,
• prześwietlenie na dysplazję ED z wpisem do rodowodu - od ok. 100 do ok. 150 zł.

Dla rasy Cavalier Kings Charles Spaniel wykonuje się natomiast m.in. badania serca. Rzetelni hodowcy mogą przedstawić kupującemu badania, które wykluczają następujące schorzenia: EFS (epizodyczne upadanie), CC & DES (syndrom kręconej sierści i suchego oka), a także profil genetyczny DNA (certyfikat), aktualne badanie serca (MVD), badanie Patella Luxation.

W zależności od rasy koszty po stronie hodowcy mogą rosnąć, a co za tym idzie – cena szczeniaka. Aby nie kupić chorego psa, który zamiast metryki dostanie nic nieznaczący kawałek papieru, należy dokładnie przyjrzeć się osobie sprzedającej i z podejrzliwością patrzeć na hasło powtarzane jak mantrę: „domowa hodowla”. 

Źródło: