Przytoczone poniżej najważniejsze elementy stanowiska dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura IPPB5/423 – 520/09 – 2/JC) mogą okazać się przydatne również w praktyce agencyjnej pośredników prowadzących własne biura.
W dniu 31 sierpnia 2009 r. spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie przepisów prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów wydatków na potrzeby sekretariatu. Spółka zakupuje kawę, herbatę, napoje bezalkoholowe, słodycze, kanapki, które następnie są podawane kontrahentom w trakcie spotkań biznesowych. Po zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (również fizycznych – S.D.) spółka kwalifikowała powyższe wydatki jako koszty niebędące kosztami uzyskania przychodu, ale jako koszty reprezentacji (warto zaznaczyć, iż rozróżnienie dla celów podatków dochodowych wydatków reklamowych i reprezentacyjnych nabrało szczególnie istotnego znaczenia po 1 stycznia 2007 r., kiedy to weszły w życie obecnie obowiązujące regulacje; jeszcze do końca 2006 r. podatnicy mogli zaliczać wydatki na reprezentację do kosztów uzyskania przychodów do wysokości ustawowo określonego limitu 0,25% przychodów). Zdaniem spółki zakupy artykułów spożywczych dla wspomnianych wyżej celów mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, aby uznać wydatki za koszt uzyskania przychodu, należy spełnić dwa warunki: 1 – wydatki zostały poniesione w celu uzyskania przychodu; 2 – wydatki poniesione nie mieszczą się w zakresie żadnego z wyłączeń wskazanych w ustawie.
Spółka jest nastawiona na maksymalizację zysków i w tym celu podejmuje działania mające wspomagać osiągnięcie wytyczonego celu; temu celowi służy również zakup wymienionych artykułów spożywczych. Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy prawa nie definiują pojęcia reprezentacji, należy w takim przypadku odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu. Według definicji przytoczonej w „Słowniku języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”, zaś termin „okazały” definiowany jest jako „wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych, wspaniałość”, a „wystawny” jako świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty”. Pojęcia te odnoszą się więc do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard czy też wykraczając poza ten standard, uznawane są wyszukane, zwracające uwagę. W kontaktach handlowych zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania napoju, słodyczy, kanapek nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, ale jedynie zwykłych dobrych manier. W sprawie innej indywidualnej interpretacji (sygnatura ITPB1/415-604/07/DP) dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zajął stanowisko, iż nie można przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Poczęstunek jest nieodłącznym elementem spotkania czy szkolenia, służy głównemu celowi, jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, nie stanowi celu samego w sobie (stanowisko dyr. Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lutego 2008 r., sygn. IPPB3-423-471/07-2/DG).
Mając powyższe na uwadze spółka wnioskowała, aby wydatki na zakup artykułów spożywczych uznać za koszty uzyskania przychodu, zaś organ podatkowy uznał jej stanowisko za słuszne, ponieważ: koszt został poniesiony w celu uzyskania lub zabezpieczenia przychodów, został pokryty z zasobów majątkowych podatnika, wartość wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, ma związek z działalnością gospodarczą, został właściwie udokumentowany i nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z ustawą nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.
Sławomir Dąblewski
esde@wp.pl
Źródło:
