Egipt rozmieścił na półwyspie Synaj wzdłuż granicy ze Strefą Gazy 40 tys. żołnierzy, obawiając się, że planowany przez Izrael szturm na Gazę może wywołać masowy exodus Palestyńczyków do Północnego Synaju, co Kair - według portalu NewArab - postrzega jako bezpośrednie zagrożenie dla swojej integralności terytorialnej.
Te działania, podjęte z rozkazu prezydenta Egiptu Abdela Fataha el-Sisiego, oznaczają, że w tym regionie siły egipskie są obecnie dwukrotnie wyższe, niż pozwala na to limit przyjęty w podpisanym z Izraelem traktacie o demilitaryzacji Synaju z 1979 r.
Jest to również wyraźny sygnał wysłany Izraelowi, że Egipt sprzeciwia się jakimkolwiek naruszeniom granic i odrzuca propozycje rozwiązania kryzysu humanitarnego w Gazie poprzez przesiedlenie Palestyńczyków na jego terytorium.
Władze w Kairze, wysyłając żołnierzy do teoretycznie zdemilitaryzowanej strefy, tłumaczyły, że porozumienie z 1979 r. nigdy nie zakładało, że w regionie dojdzie do katastrofy humanitarnej i realizacji planów przymusowego przesiedlenia milionów Palestyńczyków na Synaj. Ale, co podkreślił Kair, nie oznacza to, że Egipt przygotowuje się do wojny z Izraelem; „przygotowuje się jedynie do ochrony swojego terytorium”.
Jednak według portalu MiddleEastEye Egipt nie tylko rozmieścił w północnym regionie Synaju do 40 tys. żołnierzy, w tym siły specjalne, ale także znaczne siły pancerne i systemy obrony przeciwlotniczej.
- Scenariusz, w którym Gaza zostanie wyludniona, a jej mieszkańcy zmuszeni do ucieczki do Egiptu, doprowadzi do silnej presji na rząd egipski ze strony jego własnej ludności, czego prawdopodobną konsekwencją będzie destabilizacja Egiptu - uznała Kristin Ronzi, analityczka ds. Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w firmie RANE, zajmującej się analizą ryzyka. Próby przedostania się Palestyńczyków na Synaj groziłyby gwałtownymi starciami z egipskimi siłami bezpieczeństwa. Taki scenariusz mógłby oznaczać poważne wstrząsy w tym północnoafrykańskim kraju.
Jednak według izraelskiego nadawcy publicznego Kan 11 ta decyzja Kairu „była koordynowana z armią izraelską i izraelskim kierownictwem politycznym, zgodnie z aneksem wojskowym porozumienia z 1979 r.”. (PAP)
tebe/ mms/
