Władysław Bartoszewski urodził się 19 lutego 1922 r. w Warszawie. W latach 1941-1944 i 1948-49 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Więzień Oświęcimia od września 1940 r. do kwietnia 1941 r.; współzałożyciel Rady Pomocy Żydom "Żegota", żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego. W latach 1946-1948 oraz 1949-1954 za swą działalność podczas okupacji był więziony przez władze PRL pod zarzutem szpiegostwa i skazany na 8 lat więzienia. Od 1957 r. był współpracownikiem, potem członkiem redakcji "Tygodnika Powszechnego". W latach 1972-1982 sekretarz generalny polskieg PEN-Clubu; wykładowca historii najnowszej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1973-1985; współzałożyciel Towarzystwa Kursów Naukowych w 1978 r.; wykładowca tzw. uniwersytetu latającego w latach 1978-1990. W 1980 r. współtworzył Komitet Obrony Prześladowanych za Przekonania przy KK NSZZ "Solidarność". W czasie stanu wojennego internowany.
W latach 1983-1990 był profesorem nauk politycznych na uniwersytetach w Monachium, Eichstaett i Augsburgu. W latach 1990-1995 był ambasadorem RP w Austrii. W rządzie Józefa Oleksego do 22.XII.1995 r. - minister spraw zagranicznych. Odszedł wraz z Lechem Wałęsą.
W uznaniu zasług prof. Władystawa Bartoszewskiego jerozolimski Instytut Pamięci Holocaustu (Yad Vaszem) uhonorował go w 1963 r. tytułem "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata", w 1992 r. został obywatelem honorowy lzraela. Jest członkiem Rady ds. Stosunków Polsko-Żydowskich przy Prezydencie RP, przewodniczącym Międzynarodowej Rady Muzeum Oświęcim-Brzezinka.
Rozwiedzony, ma syna.