Sieć Badawcza Łukasiewicz — Instytut Biopolimerów i Włókien Chemicznych to interdyscyplinarna jednostka naukowa działająca od ponad 65 lat. Prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie biopolimerów, biomateriałów, biotechnologii, nanotechnologii, polimerów i włókien syntetycznych, jak również celulozownictwa, papiernictwa oraz ochrony środowiska.
Instytut to przede wszystkim ogromny potencjał intelektualny zdolnych i kreatywnych pracowników naukowych, którzy działając wspólnie, osiągają sukces w globalnym środowisku badawczo-rozwojowym.
Dyrektor instytutu dr Radosław Dziuba od początku jako kierunek obrał promowanie projektów aplikacyjnych, rozwijanie wdrożeń oraz wykorzystanie nauki w gospodarce. Za swoje działania został nominowany do Polskiej Nagrody Inteligentnego Rozwoju w kategorii „Dyrektor instytutu przyszłości”.
Obecnie grupa naukowców z instytutu w składzie: Krystyna Wrześniewska-Tosik, Tomasz Mik, Tomasz Kowalewski, Ewa Wesołowska, Katarzyna Dziedziczak, Michalina Pałczyńska, Dariusz Dębiec, Magdalena Szalczyńska, wspólnie z Uniwersytetem Rolniczym w Krakowie oraz przedsiębiorstwami Cedrob i Poltops prowadzi prace nad innowacyjnym projektem NCBiR „Opracowanie innowacyjnych włóknin ochronnych z dodatkiem piór”.
— Głównym celem projektu jest stworzenie koncepcji metod zagospodarowania odpadów piór z ubojni drobiu pożądanych z punktu widzenia ekonomii i skutków społecznych. W ramach projektu przewidziano opracowanie i wytworzenie w wyniku prac koncepcyjnych i badań przemysłowych wytycznych do wdrożenia produkcji dwóch grup ekologicznych włóknin z dodatkiem włókien keratynowych w postaci piór: typu A — do okrywania pryzm śniegu i typu B — do okrywania zasiewów mieszanki trawiasto-bobowatej na terenach trudnych, np. stokach narciarskich, nasypach kolejowych — opisuje dyrektor Radosław Dziuba.
To, w jaki sposób się gospodaruje i wykorzystuje zasoby surowców odnawialnych, jest podstawą gospodarki o obiegu zamkniętym. Stopień wykorzystania surowców zależy od wielkości zasobów oraz technologii ich przetwarzania. Ocenia się, że największy potencjał do wykorzystania w Polsce ma biomasa. Pióra drobiowe, które są ubocznym produktem uboju drobiu, stanowią nawet do 7 proc. wagi żywca i są trudno biodegradowalnym odpadem. Dlatego zrealizowanie celów projektu ma ogromny wpływ na rozwój działań w zakresie gospodarki o obiegu zamkniętym.
