Jednym z mniej znanych alotropów są nowe i po raz pierwszy otrzymane w zespole kierownika projektu, prof. Dr. hab. Artura Terzyka, wielościenne nanorogi węglowe (MWCNH). Zbadanie ich właściwości oraz optymalizacja procesu otrzymywania to jedne z kilku celów badań, które zaplanowano w projekcie.
Na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w zespole Fizykochemii Materiałów Węglowych Wydziału Chemii trwają badania nad projektem „Czy nanojeże są spragnione? Nowy alotrop węgla i nanomateriały węglowe jako komponenty nowatorskich powierzchni superhydro- i superomnifobowych”, który jest finansowany przez Narodowe Centrum Nauki.
– Alotropy węgla są szczególnym przedmiotem zainteresowania i nawet laik słyszał o nanorurkach węglowych bądź o grafenie. Szukamy praktycznych zastosowań nowych form węgla. W codziennym życiu powierzchnie hydrofobowe, superhydrofobowe oraz superomnifobowe mają wiele aplikacji. Są wykorzystywane w pokrywaniu wyświetlaczy elektronicznych urządzeń mobilnych czy wytwarzaniu powierzchni o właściwościach samoczyszczących, niezanieczyszczających czy nieplamiących się – tłumaczy Artur Terzyk.
Na zdjęciu: Prof. dr hab. Artur P. Terzyk
Wytworzenie nowych powierzchni hydrofobowych oraz superomnifobowych, gdzie głównym składnikiem będą MWCNH, to kolejne zaplanowane badania. Węgiel, zwłaszcza nanorogi węglowe, są doskonałym kandydatem do tworzenia powierzchni m.in. ze względu na ich odporność mechaniczną. Wykonane zostaną pomiary kąta zwilżania oraz ześlizgu cieczy o zmiennych napięciach powierzchniowych.
– Odkrycie nowego alotropu węgla (MWCNH) może mieć duży wpływ na rozwój nauki o tym pierwiastku. Oczekujemy, że MWCNH będzie się różnić od jednościennych nanorogów węglowych (SWCNH) – dodaje Artur Terzyk.
Badania są pracą zespołową, w której oprócz prof. Terzyka uczestniczą jeszcze: dr hab. Marek Wiśniewski, mgr inż. Emil Korczeniewski, mgr Monika Bal i mgr Wojciech Zięba. Uczestniczył w nich również zmarły przed rokiem dr hab. Jerzy Włoch.
Anna Wesecka
