Opłaty bieżące z KID (Kluczowe Informacje dla Inwestorów) zawierają wszystkie opłaty i koszty pobierane z aktywów funduszu, czyli m.in. koszty, które są związane z zarządzaniem funduszem inwestycyjnym oraz innymi usługami, które fundusz musi opłacać, jak np. usługi depozytariusza, audytorów czy agenta transferowego. Są to opłaty stałe, które obciążają aktywa funduszu i wpływają na jego wycenę, co oznacza, że mają wpływ na wynik inwestycji. Są ponoszone przez fundusz w każdym roku jego działalności. Z opłat bieżących wyłączone są m.in. opłaty dystrybucyjne (często fundusze można kupić bez ponoszenia opłaty dystrybucyjnej) oraz opłaty za wyniki. Główna część opłat bieżących to wynagrodzenie za zarządzanie funduszem. Jest to procent od zgromadzonych środków, pobierany przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (TFI). Wynagrodzenie to jest naliczane codziennie na podstawie aktualnej wartości aktywów funduszu i obliczane w skali roku. Warto sprawdzać te opłaty, ponieważ mają one bezpośredni wpływ na ostateczny wynik inwestycji. Im wyższe opłaty, tym mniej zarobimy, ponieważ obniżają one wartość środków w funduszu. Różne fundusze mają różne wysokości opłat bieżących. Fundusze akcyjne i surowcowe zazwyczaj mają wyższe opłaty niż fundusze dłużne, a fundusze indeksowe często mają niższe koszty. Zatem warto wybierać fundusze, które mają konkurencyjne opłaty, aby zyskać jak najwięcej z inwestycji. W tabeli fundusze, które pobierają opłaty na niskim poziomie, oznaczyliśmy znacznikiem Tanie, którego opis można znaleźć w dymku tooltipu w oknie filtrów. Źródło: Opracowanie własne na podstawie informacji portalu Analizy Online
Opłata za zarządzanie ‑ w tabeli prezentujemy aktualną roczną opłatę za zarządzanie. Opłata za zarządzanie to największe obciążenie dla uczestnika funduszu inwestycyjnego. Jest to całkowity koszt, który inwestor ponosi za zarządzanie funduszem w ciągu roku. To kwota, która obejmuje wszystkie opłaty związane z zarządzaniem funduszem, takie jak wynagrodzenie za zarządzanie oraz inne koszty administracyjne, operacyjne i depozytowe. Rzeczywista opłata za zarządzanie jest wyrażona jako procent od średniej wartości aktywów funduszu, a jej wysokość może się różnić w zależności od rodzaju funduszu oraz jego polityki inwestycyjnej. Opłata ta jest obliczana na podstawie wartości zgromadzonych środków w funduszu i potrącana regularnie, co wpływa na ostateczny wynik inwestycji. Dzienna wysokość opłaty wynosi 1/365 lub 1/366 opłaty rocznej. Opłata jest pobierana w każdym dniu wyceny. Jeśli dzień wyceny przypadał po dniach wolnych, opłata jest pobierana w wysokości odpowiedniej ilości opłat dziennych (np. 3/365 po weekendzie). Warto znać aktualną opłatę za zarządzanie, ponieważ ma ona bezpośredni wpływ na zwrot z inwestycji ‑ im wyższa ta opłata, tym mniejszy zysk może uzyskać inwestor. W związku z tym, inwestorzy powinni porównywać wysokość opłat w różnych funduszach, aby wybrać ten, który oferuje korzystniejsze warunki. Źródło: Opracowanie własne na podstawie informacji portalu Analizy Online
Opłata za sukces (success fee) to dodatkowa opłata, którą inwestor płaci zarządzającemu funduszem, gdy fundusz osiąga określony wynik inwestycyjny, czyli tzw. "przekroczenie benchmarku" lub innego z góry ustalonego celu. Jest to forma wynagrodzenia zmiennego, która jest uzależniona od osiągnięcia pozytywnych wyników inwestycyjnych przez fundusz. Opłata ta ma na celu motywowanie zarządzających funduszem do osiągania jak najlepszych wyników. W przeciwieństwie do stałej opłaty za zarządzanie, która jest pobierana niezależnie od wyników funduszu, opłata za sukces jest naliczana tylko wtedy, gdy fundusz osiągnie wynik wyższy niż ustalony próg, np. pewny procent zysku lub przewyższenie wartości referencyjnej (benchmarku). Zwykle opłata za sukces jest określona jako procent od zysków przekraczających ustalony cel lub próg. Na przykład, jeżeli fundusz osiągnie wynik powyżej określonego limitu, zarządzający może pobrać opłatę wynoszącą 20% od nadwyżki zysków. Zdecydowana większość TFI pobiera stawkę na poziomie 20% od wyniku/nadwyżki. To wartość decydująca, czy produkt można klasyfikować jako tani lub drogi. Należy jednak to traktować jako ogólną zasadę, a nie twardą regułę. Źródło: Opracowanie własne na podstawie informacji portalu Analizy Online