Ściana. Tak jednym słowem można opisać to, co od początku roku dzieje się na rynku kontraktów terminowych na złoto oraz na srebro. Historycznie rekordowa skala zaangażowania spekulacyjnego kapitału jest ostrzeżeniem przed nadmierną wiarą w dalszy, nieskorygowany wzrost cen kruszców.
Zaangażowanie spekulacyjnie nastawionych uczestników rynku w grę na dalsze wzrosty cen złota i srebra przybrało absolutnie rekordowe rozmiary.
Według najnowszych danych (na zakończenie wtorkowej sesji, 24.05) długa spekulacyjna pozycja w obu metalach mocno spadła, ale wciąż pozostała na historycznie wysokich poziomach.
Długa spekulacyjna pozycja netto (SPN) – czyli różnica pomiędzy liczbą kontraktów kupionych (pozycja długa) nad wystawionymi (pozycja krótka) w grupie funduszy, banków inwestycyjnych i dużych inwestorów indywidualnych – po zakończeniu wtorkowej sesji wyniosła 206 632 kontrakty i była o niemal 60 tysięcy (!) mniejsza niż tydzień wcześniej – poinformował w piątek amerykański nadzór nad rynkami towarowymi (Commodity Futures Trading Commission – CFTC).
Na początku maja SPN w nowojorskich kontraktach na złoto sięgnęła rekordowych 271 648 kontraktów, każdy opiewający na sto uncji. Tak silne zaangażowanie „dużych spekulantów” utrzymało się przez następne dwa tygodnie, po czym odnotowano silną, aż 22-procentową redukcję. Gdy w grudniu 2015 roku kurs złotych kontraktów dołował na poziomie 1.047 USD/oz., zaangażowanie spekulacyjne było najniższe od 13 lat.
Jak wówczas był to ewidentny kontrariański sygnał kupna (przynajmniej w perspektywie średnioterminowej), tak teraz ekstremalnie wysoka SPN w złocie skłania do ostrożności i zamykania spekulacyjnych pozycji nastawionych na wzrost cen kruszcu.
Od kilku tygodni na historycznie wysokim poziomie utrzymuje się także sama liczba długich pozycji otwartych przez spekulacyjnych uczestników rynku. W połowie maja sięgnęła ona rekordowych 340 748 kontraktów, a w ubiegłym tygodniu zmalała do 291 266 kontraktów, co wciąż jest jednym z najwyższych wyników w dziejach.
Z podobną sytuacją mamy obecnie do czynienia na rynku srebra, gdzie w połowie maja SPN także przybrała epickie rozmiary, przewyższając szczyty z grudnia 2005 i grudnia 2004.
Z powyższych wykresów widać, że to nie tylko napływ gotówki do ETF-ów stał za noworocznym rajdem metali szlachetnych. Swoją niebagatelną cegiełkę dołożyli też tzw. duzi spekulanci, których zaangażowanie przyćmiło nawet to, co widzieliśmy w najlepszych okresach poprzedniej hossy.
Trudno zatem oczekiwać, aby rynek był w stanie utrzymać dynamikę cen obu metali obserwowaną na początku roku. Nawet po tym, jak w maju złoto potaniało o blisko sto dolarów na uncji, wciąż jest o 14% droższe niż na początku roku. Srebro może się pochwalić stopą zwrotu YTD rzędu 16%, choć w maju potaniało już o 10%.
