Jest historia sięga dopiero XIX wieku, kiedy to po raz pierwszy wprowadzono go w Wielkiej Brytanii jako środek zaradczy w obliczu potrzeb finansowania wojen. Od tego czasu ewoluował, adaptując się do zmieniających się warunków gospodarczych i społecznych, stając się fundamentalnym narzędziem fiskalnym w rękach państwa.
W Polsce podatek dochodowy regulowany jest przez dwie główne ustawy: o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) oraz o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT). Każda z tych form ma swoje specyficzne zasady i stawki, które zależą od wielu czynników, takich jak wysokość osiągniętych dochodów, źródło przychodów czy możliwości skorzystania z licznych ulg i odliczeń podatkowych.
Podstawy prawne
Podatek ten w Polsce opiera się na dwóch głównych aktach prawnych: ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) oraz ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT)
Ustawa ta reguluje sposób opodatkowania dochodów generowanych przez osoby fizyczne. Zawiera przepisy dotyczące różnych form dochodów, takich jak wynagrodzenia z pracy na etacie, działalność gospodarcza, najem czy sprzedaż nieruchomości. Podatnicy mogą być opodatkowani według różnych skali podatkowych, w tym liniowej stawki podatkowej (obecnie 19%) lub według progresywnej skali podatkowej, która w Polsce wynosi 12% dla dochodów nieprzekraczających 120 000 zł, 32% dla nadwyżki ponad 120 000 zł.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT)
Ten akt prawny dotyczy firm i innych organizacji prawnych, określając zasady opodatkowania ich zysków. Podatek CIT jest naliczany od dochodu netto, który zostaje obliczony po odjęciu od przychodów wszelkich kosztów uzyskania przychodu. Standardowa stawka podatku CIT w Polsce wynosi 19%, jednak istnieją różne preferencje podatkowe dla małych przedsiębiorstw oraz specjalne strefy ekonomiczne, które mogą oferować niższe stawki.
Rodzaje podatku dochodowego
Podatek dochodowy można podzielić na dwa główne rodzaje: podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) i podatek dochodowy od osób prawnych (CIT). Każdy z nich ma swoje specyficzne cechy, zasady oraz grupy docelowe.
1. Podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT)
PIT jest podatkiem, który obciąża dochody osób fizycznych. W Polsce istnieją różne formy opodatkowania w ramach PIT, w zależności od źródła dochodów:
-
Opodatkowanie według skali podatkowej – obejmuje dochody z pracy na etacie, emerytur czy rent. Skala podatkowa jest progresywna, co oznacza, że stawka podatkowa wzrasta wraz z wysokością dochodu. Obecnie stawki wynoszą 13% do progu podatkowego, a powyżej niego – 32%.
-
Podatek liniowy – stawka wynosząca 19% dochodu, stosowana głównie przez osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.
-
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – stawki różniące się w zależności od rodzaju prowadzonej działalności, są to stawki niższe, które upraszczają sposób rozliczania podatków.
-
Karta podatkowa – sposób opodatkowania preferowany przez niektóre małe firmy, gdzie podatek jest stałą kwotą ustalaną indywidualnie.
Różnice między PIT a CIT
Główna różnica między PIT a CIT polega na tym, że PIT dotyczy indywidualnych osób fizycznych, a CIT jest stosowany do opodatkowania dochodów generowanych przez osoby prawne. Mechanizmy rozliczeń oraz ulg i odliczeń także różnią się między tymi dwoma rodzajami podatku, co wynika z odmiennych potrzeb i możliwości osób fizycznych oraz firm.
Inna charakterystyka mówi o rodzaju, jak szybko przyrastają odsetki lepiej zarabiających. Mimo, że w każdym modelu bogatsi płacą więcej.
Typ stawki podatkowej |
Charakterystyka |
Wpływ na różne grupy dochodowe |
Progresywny |
Stawka podatkowa wzrasta wraz ze wzrostem dochodu. |
Większe obciążenie dla osób o wyższych dochodach. |
Liniowy |
Jednolita stawka dla wszystkich poziomów dochodów. |
Równe obciążenie procentowe niezależnie od wysokości dochodu. |
Degresywny |
Stawka podatkowa maleje wraz ze wzrostem dochodu. |
Mniejsze obciążenie dla osób o wyższych dochodach. |
Regresywny |
Efektywna stawka podatkowa maleje w miarę wzrostu dochodu. |
Większe obciążenie procentowe osób o niższych dochodach. |
Złożenie deklaracji podatkowej
Jest to etap w procesie rozliczeń z urzędem skarbowym, który umożliwia podsumowanie osiągniętych dochodów i należnego podatku za dany rok podatkowy. W Polsce proces ten jest uregulowany zarówno dla osób fizycznych, jak i prawnych.
Ostateczny termin na złożenie najczęściej występujących deklaracji PIT-28, PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38, PIT-39 w tym roku to 30 kwietnia 2024 roku. W przypadku opóźnienia w zapłacie podatku zostaną naliczone odsetki za zwłokę.
Sposoby składania:
-
Elektronicznie – najpopularniejsza forma, za pośrednictwem systemu e-Deklaracje dostępnego na stronie Ministerstwa Finansów lub przez zintegrowane aplikacje komercyjne.
-
Papierowo – możliwość złożenia deklaracji w formie papierowej w odpowiednim urzędzie skarbowym.
Rodzaje deklaracji:
-
Zależnie od źródła przychodów, składane są różne formy PIT, np. PIT-37 dla osób z dochodami z umowy o pracę, PIT-36 dla przedsiębiorców rozliczających się na zasadach ogólnych, PIT-28 dla osób korzystających z ryczałtu ewidencjonowanego.
Dla osób prawnych (CIT)
Terminy:
-
Firmy zobowiązane są złożyć deklarację CIT za rok podatkowy, który zazwyczaj pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do trzeciego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, czyli zwykle do końca marca.
Rodzaje deklaracji:
-
Najczęściej składany jest formularz CIT-8, który zawiera szczegółowe informacje o dochodach, kosztach oraz należnym podatku.
Konsekwencje niezłożenia deklaracji:
-
Niezłożenie deklaracji w terminie może skutkować nałożeniem przez urząd skarbowy sankcji w formie odsetek za zwłokę, a także innych kar finansowych. W skrajnych przypadkach, zaniedbania mogą być traktowane jako przestępstwo skarbowe.
Publikacja zawiera linki afiliacyjne.
Komentarze