Re: uchodzący za ekspertów, nie są nieomylni

Drodzy odwołujący się.
Wracając do odwołań dotyczących lat 1999-2002.
Musimy rozstrzygnąć jedną podstawową kwestie.

Czy możliwość robienia przerw w „wykonywaniu” wynika z ustawy PDG czy ustawy o SUS?

Wiem doskonale, że tak jak to tłumaczy kol. księgowy, wynika to również z ustawy ubezpieczeniowej i delegacji, ale moim zdaniem jako podstawę powinniśmy przyjąć, że możliwość robienia przerw w wykonywaniu DG, przede wszystkim wynika z istoty definicji DG, oraz zasady wolności gospodarczej(zawartych w ustawach gospodarczych). Musimy jasno i jednoznacznie podkreślić, że „korzenie prawne” przerw w wykonywaniu tkwią w ustawach gospodarczych.

Ustawa o SUS niczego nie definiuje w zakresie definicji DG.(absolutnie nie „rządzi” przerwami). Ustawa o SUS(i delegacje) wyłącznie posługują się definicją DG(dzierżawi ją czerpiąc z ustawy o DG i PDG).Ustawa o SUS wyłącznie odnosi się do obowiązku ubezpieczeniowego, który jest wynikiem powstania wykonywania DG.

Powstanie obowiązku ubezpieczeniowego(którym „rządzi” opisuje, mówi ustawa o SUS) jest zjawiskiem wtórnym do powstania DG( którym „rządzi” opisuje, mówi, ustawa PDG). Przyjmując takie założenie jest jasne, że nadrzędna jest ustawa o DG i PDG a podrzędna ustawa o SUS.

Jeżeli jest tak w istocie jak opisałem(a opieram to na analizie literatury prawniczej, orzeczeń SN z ostatnich 15 lat) to próby udowadniania, że możliwość robienia przerw w wykonywaniu wynika lub jest zależna od ustawy o SUS jest błędne. To, może spowodować, że przegramy apelacje i kasacje.
Niestety wystarczy jedno fałszywe nasze twierdzenie i Sąd Najwyższy, mimo, że mamy racje(co do treści) uzasadni, że jest związany z treścią wyroków niższych instancji i koniec(zarzuci nam, że podstawa prawna odwołania, jest niewłaściwa i dlatego on nie będzie wnikał w treści).

Jak najbardziej należy w uzasadnieniu wykazać co w przepisach ubezpieczeniowych dotyczy obowiązku ubezpieczenia, ale nie wolno akcentować, że te uregulowania wzięte z prawa ubezpieczeniowego, decydują, konstytuują, możliwość robienia przerw. To jest podstawowy i kardynalny błąd w myśleniu.
To co napisał kol. księgowy w swoim poście projekt odpowiedzi Autor(ka): księgowy (...) Wysłano: 05/05/2005 18:23
na końcu projektu pisma cytuje:

*************************************************************************************
„Ponieważ wydana decyzja oparta została na błędnym i sprzecznym z ustawą twierdzeniu, że: „Skoro działalność nie została wyrejestrowana z ewidencji tzn. nie nastąpiło zaprzestanie jej wykonywania, co oznacza, że nadal istnieje obowiązek ubezpieczeń”, dlatego uważam, że w myśl art. 58 Kodeksu Cywilnego, decyzja taka nie może być ważna.

W odpowiedzi na odwołanie, Oddział stwierdził, że brak jest w nim podstaw prawnych do jego uwzględnienia. Przypomnę więc akty prawne, które uprawniały mnie do zaprzestawania i wznawiania działalności gospodarczej:

1) Ustawa z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych. W Art. 13, punkcie 4, ustawa ta przewiduje możliwość zaprzestania działalności gospodarczej. Zaprzestanie, o którym tu jest mowa, to nie tylko wyrejestrowanie z ewidencji, lecz także zaprzestanie o charakterze czasowym, co potwierdzają dwa kolejne, wydane na podstawie delegacji ustawowej rozporządzenia.

2) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów. Załącznik nr 20 (Dz. U. z 1998 r. Nr 149, poz. 982; ost. zm. Dz. U. z 2004 r. Nr 101, poz. 1039). Wśród przyczyn wyrejestrowania płatnika z ubezpieczeń, obok decyzji o wykreśleniu z ewidencji, wymieniono tu m. in. także oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności.

3) Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 sierpnia 2003 r. Załącznik nr 13 (Dz. U. Nr 150, poz. 1457). Także i tu jest mowa o tym, że działalność gospodarczą można zaprzestać nie tylko podaniem o wykreślenie z ewidencji, lecz także zaprzestając prowadzenia pozarolniczej działalności.”
*****************************************************************************************
koniec cytatu

Jest błędne!!!!!!!!!!!!!!!!! szczególnie zdanie cytuje” 1) Ustawa z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych. W Art. 13, punkcie 4, ustawa ta przewiduje możliwość zaprzestania działalności gospodarczej.”

Absolutnie Art. 13, punkt 4, ustawy o SUS nie konstytuuje(decyduje o możliwości) możliwości „robienia przerw” tam wyłącznie mówi się co się dzieje gdy przerwa nastąpi, , czyli mówi się o konsekwencjach podjęcia/ustania wykonywania DG.

Natomiast aby właściwie wykorzystać te akty prawne(ubezpieczeniowe) należy najpierw bezwzględnie powołać się na ustawę o DG i ustawę PDG. Należy podkreślić, że prawo do przerwy daje nam Art.2 ustawy o DG i Art.2 ustawy PDG. Dokładnie omówić w tym aspekcie definicje DG, i dopiero opisywać akty prawne z ustaw ubezpieczeniowych. Stosowanie innej kolejności lub powoływanie się tylko na „kwity” ZUS to sromotna porażka.

Moim zdaniem taka powinna być dokładnie kolejność powoływania się na przepisy prawa i dowody.
1.) Europejską Konwencje Praw Człowieka(prawo do poszanowania mienia)- daje później możliwość odwołania się do Strasburga
2.) Konstytucja RP
3.) Art.2 ustawy o DG(1989-2001) oraz Art.2 ustawy PDG(2001-2004)
4.) Dopiero teraz jako konsekwencje 3 powyższych!!!!!!!!!!!!!!!!!!! na ustawę o SUS i delegację
5.) Literatura prawnicza publikacje
6.) Orzeczenia SN
7.) Orzeczenia SA
8.) Kwity „ZUS”
9.) Artykuły z prasy i dowody w postaci pism i „świadków na nieprowadzenie”- choroba, wyjazd, itp.


Nie wolno dać się zmylić i uznać sugestie zawarte w pismach ZUS, że to przepisy ubezpieczeniowe decydują o powstaniu/ustaniu DG, te przepisy mówią tylko i wyłącznie o tym co się będzie działo z obowiązkiem ubezpieczenia gdy powstanie/ustanie wykonywanie DG. Natomiast powstanie/ustanie DG jest uzależnione i regulowane przepisami gospodarczymi, nigdy ubezpieczeniowymi.

Proszę o dyskusje na ten temat kol. księgowego i innych aktywistów. To jest fundamentalna kwestia i brak ustalonego właściwego stanowiska niweczy wszelkie starania(odwołania)

Osobiście dodam, że taką taktykę stosuje w mojej sprawie sądowej. I będę stosował w apelacji, która niechybnie mnie czeka.


Proszę pamiętac, że takie zdanie cytuje:

**************************************************************************************
„Ustawa z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych. W Art. 13, punkcie 4, ustawa ta przewiduje możliwość zaprzestania działalności gospodarczej.”
***********************************************************************************

koniec cytatu
To pewna przegrana, bo takie uzasadnianie jest kardynalnie błędne, jeżeli nie jest poprzedzone wywodem o definicji DG i wynikającej z niej wprost konieczności!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! uznania istnienia prowadzenia/zaprzestania(stałego i czasowego)