ZUS m. in. argumentuje: Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności, zmieniona ustawą z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej nie wyróżnia czasowego zaprzestania wykonywania działalności.
1) Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązuje od dnia 1 stycznia 1999, natomiast ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności, obowiązuje dopiero od 1 stycznia 2001 i nie powstała w celu wyjaśnienia wieloznacznego terminu "zaprzestać" użytego w ustawie, która zaczęła obowiązywać dokładnie 2 lata wcześniej.
2) W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności, nie znajdziemy nie tylko pojęcia "czasowego zaprzestania działalności", ale także terminu "śmierć" lub "zgon". Czy można więc wyciągnąć wniosek, że kto rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej powinien opłacać składki także po śmierci, jeśli nie wyrejestrował działalności z ewidencji?
3) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 4 grudnia 1998 r., wskazuje jednak, że przyczyny zaprzestania działalności mogą być różne. Wśród przyczyn wyrejestrowania płatnika z ubezpieczeń, obok decyzji o wykreśleniu z ewidencji, wymieniono m. in. zgon płatnika składek, a także oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności.
Podobnie w późniejszym rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 sierpnia 2003 r., stwierdzono, że jedną z przyczyn wyrejestrowania płatnika, obok wykreślenia z ewidencji, lub zgonu płatnika składek, może być również zaprzestanie prowadzenia działalności. Kto więc zaprzestał prowadzenia działalności, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom.
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, choć nie operuje pojęciem: "śmierć", "zgon", czy też "czasowe zaprzestanie działalności", posługuje się pojęciem "trwałego zaprzestania działalności". Na co wskazuje użycie tego pojęcia? Otóż, skoro istnieje trwałe zaprzestanie działalności, to czyż logika nie wskazuje, że może występować także czasowe zaprzestanie działalności?
W takim też przypadku nie ma obowiązku niczego zgłaszać organowi ewidencyjnemu. Natomiast w przypadku zgonu, wpis do ewidencji podlega wykreśleniu z urzędu. Czyż nie wskazuje na to także logika? Art. 37, punkt 2, ustęp 3, mówi przecież, że "wpis do ewidencji podlega wykreśleniu z urzędu w przypadku: stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej".
4) Warto też zwrócić uwagę na to, że żadna ustawa nie precyzuje, jak często i w jakich odstępach czasu można zaprzestawać wykonywanie działalności gospodarczej? Żadna ustawa nie wymaga też uzasadniania powodów zaprzestania działalności.
W związku z powyższym nasuwa się też pytanie, czy ZUS ma prawo formułować zupełnie nowe przepisy, skoro nie jest ustawodawcą?