"Perła Renesansu" - tak o tarnowskiej Starówce mówią wybitni znawcy sztuki. Tarnów w okresie Renesansu był jednym z najpiękniejszych miast w Polsce.
Śliczny kościół parafialny, wspaniały Ratusz, kamienice mieszczańskie o ciekawej architekturze i bogato polichromowane, stwarzały wspaniały widok.
W początkach XVI w. Tarnów liczył około 1200 mieszkańców. Miasto miało mury obronne, wodociągi i kanalizację. Zamożni mieszkańcy trudnili się rzemiosłem i handlem. Właścicielem Tarnowa był w tym czasie wybitny polityk, człowiek bywały w świecie, hetman wielki koronny Jan Tarnowski. Rezydencją hetmana był odziedziczony po przodkach zamek na Górze św. Marcina, oddalonej od miasta o ok. 2 km. W latach 20. XVI w. miasto zostało otoczone nowymi fortyfikacjami, których fragmenty, częściowo zrekonstruowane w latach 60. XX w., można oglądać w kilku punktach miasta.
Dziś możemy wędrować uliczkami Tarnowa i podziwiać renesansowe kamieniczki w Rynku, Dom Mikołajowski (obecnie Muzeum Diecezjalne), pomniki nagrobne w bazylice katedralnej, górujące nad miastem ruiny wspaniałego zamku rodu Tarnowskich oraz przepiękny Ratusz. Został zbudowany w XIV w. jako gotycki. Renesansowej przebudowy i rozbudowy dokonano w XVI w. według proj. znakomitego włoskiego architekta, Jana Marii Mosca, zwanego Padovano (1493-1574), sprowadzonego do Polski przez Jana Tarnowskiego. Ratusz wyróżnia się przede wszystkim wysoką, ceglaną attyką, zwieńczoną 14 maszkaronami. Wieżę Ratusza wieńczy herb Litwy - Pogoń, będący jednocześnie herbem rodu Sanguszków. We wnętrzu, w sali Rady warto obejrzeć piękną stiukową dekorację z XVIII w.
źródło: www.polskaniezwykla.pl
fot. arch. Tarnowskie Centrum Informacji
