Odpowiedzialność za treści - od 2002 roku
Wiele osób podnosi, że rzekomo dopiero ACTA będzie obligowała właścicieli serwerów do kasowania naruszających prawo treści. To nieprawda. Taki obowiązek nakłada już ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną, która weszła w życie w 2002 roku. I tak np. na podstawie tych przepisów odpowiedzialność tzw. hostproviderów (właścicieli serwerów, serwisów) za treści, które hostują istnieje właśnie od 2002 roku. Na mocy tej ustawy, jeżeli hostprovider dowiaduje się, że użytkownik naruszył prawa autorskie, ma on obowiązek usunąć treści naruszające prawo pod rygorem ponoszenia odpowiedzialności za te materiały.
Przepisy karne zawarte w ACTA nie są regulowane przez przepisy europejskie (prawo europejskie zasadniczo w ogóle nie ingeruje w sprawy związane z prawem karnym). Natomiast wszystkie przestępstwa, których karania domaga się ACTA, są już karalne na mocy ustaw o prawie autorskim i ustawy Prawo własności przemysłowej. Przestępstwa dot. uczynienia sobie z naruszania praw stałego źródła dochodu są już teraz ścigane z urzędu. Jak to wygląda w praktyce, to już osobny problem.
Nic nowego, wszystko już mamy
Od dłuższego czasu także funkcjonują w polskim prawie narzędzia umożliwiające właścicielowi praw autorskich wystąpienie do sądu, by nakazał naruszycielowi albo osobie trzeciej wydania informacji dot. naruszeń jeszcze przed złożeniem pozwu (art. 80 ustawy o prawie autorskim). To też niektórzy podnoszą jako rzekomą nowość wprowadzaną przez ACTA, a w rzeczywistości są to regulacje od dawna funkcjonujące w ramach UE.
ACTA nie definiuje pojęcia piractwa
| CZYM JEST ACTA? | |
| Anti-Counterfeiting Trade Agreement (ACTA) to projektowana umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrabianymi. Ma ona na celu narzucenie międzynarodowych standardów w walce z naruszeniami własności intelektualnej. Do porozumienia może przyłączyć się każde państwo zainteresowane współpracą w ramach powstających struktur. Powołane do życia ciała administracyjne będzie zupełnie niezależne od istniejących obecnie międzynarodowych instytucji, zajmujących się dotychczas tymi zagadnieniami. Przedmiotem regulacji są kwestie obrotu podrabianymi dobrami, zasady handlu lekami generycznymi oraz problem rozpowszechniania dzieł prawnie chronionych poprzez Internet (tzw. piractwo medialne). Polska ma przystąpić do ACTA 26 stycznia. źródło: Wiki |
ACTA nie zmienia systemu ochrony prawa autorskiego, nie czyni nielegalnym niczego, co wcześniej byłoby legalne. Podnoszenie więc przy okazji argumentów "za" lub "przeciw" piractwu w sieci o tyle mija się z celem, że ACTA nie decyduje o tym, co piractwem jest. O tym decydują przepisy prawa autorskiego istniejące w polskim prawie od dwudziestu lat, a regulowane również porozumieniami międzynarodowymi. ACTA obliguje jedynie kraje do przyjęcia środków ścigania m.in. piractwa w sieci.
Po co rząd chce podpisać ACTA?
Odpowiedź utrudnia brak wyjaśnień ze strony rządu. Z tekstów opublikowanych w internecie można wnioskować, że chodzi o stworzenie standardów międzynarodowych odpowiadających standardom funkcjonującym w Unii czy w USA. ACTA więc służyć ma do narzucania tych standardów państwom trzecim, nie posiadającym odpowiednich rozwiązań prawnych. Podpisanie ACTA przez wszystkie kraje Unii i inne najbardziej rozwinięte kraje nic nie zmienia w ich stanie prawnym, ale będzie miało wywrzeć presję na inne kraje, by się do ACTA dołączyły.
Zawiodła polityka informacyjna rządu...
Faktyczny problem z ACTA polega na polityce informacyjnej rządu, a raczej jej braku. W momencie, gdy traktat był rozpatrywany w Unii, jego treść była już jawna, można się z nią było zapoznać. Zatem argument, że negocjowanie tego typu traktatów w sposób tajny jest standardem, może nie przekonywać. Rząd zresztą przyjęcie ACTA przez Unię upubliczniał jako sukces naszej prezydencji.
... i konsultacje społeczne
Kwestie konsultacji społecznych także zostały zaniedbane. Umowę konsultowano co prawda ze wszystkim znaczącymi organizacjami zrzeszającymi twórców i o ile trudno wyobrazić sobie konsultacje z "drugą stroną sporu" czyli z osobami naruszającymi prawo autorskie, to jednak zabrakło konsultacji z organizacjami pozarządowymi zajmującymi się prawami i wolnościami obywatelskimi tj. przykładowo Helsińska Fundacja Praw Człowieka czy Fundacja Panoptykon. Zabrakło również konsultacja z takimi organami administracji państwowej jak GIODO czy i Rzecznik Praw Obywatelskich.
Komentarz Wojciecha Krawca z Kancelarii Adwokackiej LASSOTA I PARTNERZY
Źródło:Informacja prasowa
