Re: Likwidacja czy zawieszenie działalności

Spróbujcie się w wolnej chwili temu przyglądnąć i ewentualnie uzupełnić oraz zgłosić zastrzeżenia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, uzasadniając wydanie decyzji na podstawie art. 38 ust. 1, ustawy z dnia 13 października 1998 roku, o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. Nr 137 poz. 887 z późn. zm ) odnośnie objęcia mnie ubezpieczeniem za okresy w niej wymienione, posiłkuje się ustawą szczególną, a mianowicie ustawą z dnia 19 listopada 1999 r Prawo działalności gospodarczej ( Dz. U. Nr 101 poz. 1178 ).

Powołując się na przepisy ogólne, art. 2 ust 1:
„Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły ” wydał decyzję za okresy od 1999 – 2003 roku do nadal. Pragnę zwrócić uwagę Wysokiego Sądu na fakt, że w/w ustawa zgodnie z zawartym w niej art. 100 :
„ Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem przepisów art. 4 pkt 3 i 4, rozdziału 5 i 6 oraz art. 89, art. 90 i art. 98 ust. 1 i 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, oraz art. 13 w zakresie dotyczącym możliwości
realizacji określonych obowiązków za pośrednictwem rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, art. 79 oraz art. 88 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.”
Do tego wskazanego przez ustawę czasu, obowiązywała ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r o działalności gospodarczej. Jak wynika z zapisu art. 2 ust. 1 tej ustawy:
„Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa i usługowa, prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu prowadzącego taką działalność” nie można na jego podstawie wywodzić tezy zawartej w uzasadnieniu do decyzji, napisanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jakoby działalność jest wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Dodam, dla potrzeb dalszego wywodu, że ustawa ta zawierała także art. 4 o następującej treści:
„Przedsiębiorcy mogą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywać czynności oraz działań, które nie są przez prawo zabronione.”

Kluczowym dla odwołania jest art. 13 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. nr 137, poz. 887 ze zmianami), w którym prawo stanowi, że „obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące działalność pozarolniczą – od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności”.
Z treści powołanego artykułu oraz z treści art. 6 ust. 1 punkt 5 cytowanej ustawy wynika, że obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby faktycznie prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, a nie te, które jedynie figurują w ewidencji. Natomiast według pisma ZUS, dołączonego do akt sprawy, zawierającego uzupełnienie uzasadnienia, sam wpis do ewidencji jednoznaczny jest z rozpoczęciem wykonywania działalności i jej prowadzeniem.
Z zestawienia treści obydwu ustaw, można zauważyć, że czym innym jest byt prawny prowadzących działalność gospodarczą, a czym innym okres wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie chcę na tym etapie zagłębiać się w istotę przepisów i definicji związanych z pojęciem działalności gospodarczej, przytoczę jednak definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Działalności.

Klasyfikacja PKD została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. (Dz. U. nr 33, poz. 289) z późniejszymi zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 165, poz. 1727) do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej.
„Działalność ma miejsce wówczas, gdy czynniki takie jak: wyposażenie, siła robocza, technologia produkcji, sieci informacyjne lub produkty są powiązane w celu wytworzenia określonego wyrobu lub wykonania usługi. Działalność charakteryzowana jest przez produkty wejściowe (wyroby lub usługi), proces technologiczny oraz przez produkty wyjściowe.”

Z tej definicji wynika, że brak samochodu w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej o nazwie zarobkowy przewóz osób, powoduje nie możność wykonywania działalności.

Już na tym etapie można pokusić się o stwierdzenie, że ZUS wydał decyzję w oparciu o nieobowiązującą w owym czasie ustawę, z pominięciem ustawy obowiązującej oraz bez ustalenia faktów związanych z wykonywaniem przeze mnie działalności gospodarczej.


Ale idźmy dalej, proszę Wysokiego Sądu.

Sprawa „ciągłości” zawarta w ustawie Prawo działalności gospodarczej z 19 listopada 1999 r wykorzystana jako uzasadnienie do decyzji ....... wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dnia ....... r.

...................................................................................................................

tu jest miejsce omówienie zagadnienia ciągłości

...................................................................................................................

Co do kontroli faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, nie pofatygował się nawet pobieżnie przeprowadzić sprawdzenia faktycznego prowadzenia działalności.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 4 grudnia 1998 roku w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. z 1998 roku Nr 149 poz. 982) oraz Załącznikiem nr 20 do tego Rozporządzenia zawiera zestawienie kodów wykorzystywanych w dokumentach ubezpieczeniowych wymieniającym wśród nich, obok kodu przyczyny wyrejestrowania płatnika z ubezpieczeń

nr 111 – „osoba fizyczna opłacająca składki wyłącznie za siebie - decyzja o wykreśleniu z ewidencji, rejestru lub skreślenie z listy”,

Minister wymienia także kod:

nr 113 – „oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności”

oraz z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 sierpnia 2003 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. z 2003 roku Nr 150 poz. 1457) oraz załącznikiem nr 13 zawierającym następujące kody przyczyny wyrejestrowania płatnika:
nr 111 – „zaprzestanie prowadzenia działalności”

a także kod:

nr 211 – „wykreślenie z rejestru, ewidencji lub skreślenie z listy”,

informowałem Zakład Ubezpieczeń Społecznych, poprzez zaznaczenie kodu 113 a w okresie późniejszym, kodu 111, na przeznaczonych do tego celu drukach ZWUA oraz ZWPA, że zaprzestaję czasowo prowadzenia działalności gospodarczej. Wynika to wprost z treści właściwych, zaznaczonych przeze mnie kodów przyczyn wyrejestrowania z ubezpieczeń, bowiem zawierają one informację, że działalność nie została wykreślona z Ewidencji, ponieważ na likwidację, a co za tym idzie, wykreślenie z ewidencji wskazywał kod 111 a obecnie kod o numerze 211.



Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przyjmując dokumenty, a podczas osobistego przyjmowania ich przez Urzędnika tegoż zakładu, oraz natychmiastowego sprawdzenia i często weryfikacji, jeżeli uważał, że nie mam prawa podać takiego kodu, winien był:


1.zakwestionować natychmiast takie zgłoszenie jako niezgodne z obowiązującym prawem, jeżeli tak jest zapisane w przepisach o ubezpieczeniach społecznych
2.przeprowadzić kontrolę stanu faktycznego np. czy po zgłoszeniu wykonywałem działalność, czy w ogóle byłem w owym czasie w miejscu wykonywania działalności, czy narzędzie mojej pracy posiadało oznaczenia wskazujące na wykonywanie usług, ( stosowny dokument zamieszczę na końcu pisma ).


Próba przeprowadzenia kontroli po czasie trwania okresu nie wykonywania działalności mija się z celem, gdyż ze względu na owe przepisy, można to stwierdzić tylko i wyłącznie w danym czasie.

W trakcie rozmowy przeprowadzanej ze mną w siedzibie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, urzędnik wypytywał mnie co robiłem w okresach gdy nie wykonywałem działalności gospodarczej, a zgłoszonych na drukach wygłoszeniowych. Ani razu nie padło z mojej strony stwierdzenie, że robiłem cokolwiek, co mogłoby świadczyć, że wykonywałem zarobkowy przewóz osób.

Ponadto pragnę dodać, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych, nie został prawnie umocowany, do badania, bądź uznawania powodów, dla których prowadzący działalność gospodarczą, zaprzestał czasowo ją wykonywać. Żadną miarą nie należy to do jego zadań ani praw.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma jedynie możliwość i prawo, przy pomocy postępowania wyjaśniającego oraz kontroli, sprawdzić czy takie zaprzestanie miało faktycznie miejsce, gdyż przyczyną wyrejestrowania z ubezpieczeń jest zaprzestanie prowadzenia działalności a nie to co robiłem prywatnie w tym czasie.


Ponieważ na rozprawie przed Sądem Okręgowym w Krakowie Wydział VII Ubezpieczeń Społecznych przedłożyłem do wglądu oryginały pism zgłaszających zawieszenia działalności w Urzędzie Skarbowym i nie stwierdziłem, by w uzasadnieniu Sąd odniósł się do tego faktu, dołączam do tego pisma kserokopie tych dokumentów, celem umożliwienia Wysokiemu Sądowi, porównanie dat tam zapisanych z tymi, które wymienia w swej decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Skłania mnie do tego zarówno Wyrok z dnia 11 stycznia 2005 r. I UK 105/04
„Wykreślenie wpisu pozarolniczej działalności gospodarczej z ewidencji
lub odnotowanie przerw w jej prowadzeniu powoduje - na stałe lub okresowo -ustanie obowiązku ubezpieczenia. Zgłoszenie faktycznego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej tylko w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych może prowadzić do ustania obowiązku ubezpieczenia w przypadku rzeczywistego zaistnienia przerwy w prowadzeniu tej działalności.” wraz z fragmentem następującej treści:


„Powiadomienie o przerwach w prowadzeniu działalności gospodarczej jedynie organu rentowego - nie daje - zdaniem Sądu, podstaw do przyjęcia, że w tych okresach działalność nie była prowadzona. W celu uzyskania wyłączenia z ubezpieczenia społecznego wskazywanych
przez wnioskodawczynię przerw, powinna ona była wyrejestrować działalność gospodarczą w Urzędzie Skarbowym przedkładając odpowiednie dokumenty.”


jak i fragment treści pisma:

PISMO CENTRALI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
z dnia 31 lipca 2002 r. do oddziałów ZUS (Znak: FUU 400-302/02)

„Jeżeli natomiast występują wątpliwości, czy osoba, która wyrejestrowała się z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej (szczególnie jeżeli dotyczy to kilkudniowych okresów w ciągu jednego miesiąca) należy podejmować postępowania wyjaśniające w celu ustalenia stanu faktycznego. Przy czym uznawanie, iż w danym okresie działalność gospodarcza faktycznie nie była prowadzona, powinno następować tylko w przypadku, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą zgłosiła przerwę w prowadzeniu działalności w urzędzie skarbowym, a urząd tę przerwę uznał.”

Powołanie się na owe treści, nie oznacza, że bezkrytycznie zgadzam się z nimi. Traktuję je jedynie jako odniesienie do prawidłowości wydania decyzji przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.


Na koniec pragnę zwrócić uwagę Wysokiego Sądu na art. 8 ust. 6 pkt 1:

Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:
osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych;

Otóż w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej pod tytułem „zarobkowy przewóz osób”, nie tylko ustawa o działalności gospodarczej jest zbiorem tych przepisów. Jest nim także:
1) Kodeks Drogowy
2) Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
( Dz.U. z 2001r. Nr 125, poz. 1371.)
3) UCHWAŁA NR LXIII/581/04 Rady Miasta Krakowa z dnia 20 października 2004 r
wraz z załącznikiem


Dla przykładu podam niektóre zapisy ustawy o transporcie:

art. 4 ust. 17

licencja - decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do
spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego,
uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w
zakresie transportu drogowego,

art. 5 ust.1

Podjęcie i zarobkowe wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania
odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej .licencją

Art. 15.

1. Licencję cofa się:
1) w przypadku gdy:
a) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej licencją,
b) przedsiębiorca nie podjął działalności objętej licencją w ciągu 6 miesięcy
od dnia jej wydania, pomimo wezwania organu licencyjnego do jej
podjęcia,
2) jeżeli jej posiadacz:
a) przestał spełniać wymagania uprawniające do jej udzielenia,
b) rażąco naruszył warunki określone w licencji lub inne warunki wykonywania
działalności objętej licencją określone przepisami prawa,
c) odstąpił licencję osobie trzeciej,
d) zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej licencją, a w szczególności nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, transportu drogowego co najmniej przez 6 miesięcy,

Art. 83.

1. Organ, który udzielił licencji lub zezwolenia, może nałożyć na przewoźnika drogowego obowiązek przedstawienia w oznaczonym terminie informacji i dokumentów potwierdzających, że spełnia on wymagania ustawowe i warunki określone w licencji lub zezwoleniu.


Jak wynika z zapisu art. 15 pkt 2 ust d, dopuszcza się nie wykonywanie transportu drogowego z przyczyn zależnych tylko i wyłącznie od prowadzącego ten rodzaj działalności gospodarczej bez utraty licencji o ile okres ten nie przekracza 6-u miesięcy.





Przytoczę tu także zapis zawarty w UCHWALE NR LXIII/581/04 Rady Miasta Krakowa z dnia 20 października 2004 r wraz z załącznikiem podjęta Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /tekst jednolity: Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591, zm.: z 2002 r. Nr 23 poz. 220, Nr 62 poz. 558, Nr 113 poz. 984, Nr 153 poz. 1271, Nr 214 poz. 1806, z 2003 r. Nr 80 poz. 717, Nr 162 poz. 1568/ w związku z art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe /tekst jednolity: Dz.U. z 2000 r. Nr 50 poz. 601, zm.: z 2001 r. Nr 125 poz. 1371, z 2002 r. Nr 113 poz. 984, Nr 130 poz. 1112, z 2003 r. Nr 149 poz. 1452, Nr 211 poz. 2049/ – Rada Miasta Krakowa uchwala, co następuje:



§ 2.
1. Z chwilą zaprzestania działalności gospodarczej w zakresie zarobkowego przewozu osób, przedsiębiorca jest obowiązany zlikwidować oznaczenia zewnętrzne i wewnętrzne taksówki.
2. W przypadku czasowego zawieszenia zarobkowego przewozu osób, kierowca jest obowiązany do zasłonięcia lub zdjęcia z dachu dodatkowego światła z napisem „TAXI”.

Ponieważ zapisy ustaw Prawo Działalności Gospodarczej ani ustawy o Ubezpieczeniach Społecznych nie uległy w interesującej materii zmianie, sądzę, że były i są obowiązujące, oraz że zapis w uchwale nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi przepisami, wnioskuję, że nieprawdą jest iż:


1) nie ma czasowego zawieszenia zarobkowego przewozu osób

2) nie mogę czasowo zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej o nazwie zarobkowy przewóz osób

3) że w związku z tym nie mogę wyrejestrować się z ubezpieczeń społecznych, gdy zaprzestanie prowadzenia działalności ma charakter czasowy.



Na podstawie treści zawartych w tym piśmie wnoszę o uchylenie wyroku wydanego przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział VII Ubezpieczeń Społecznych z dnia ....., oraz o oddalenie decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych nr ....., jako opartej na błędnej ocenie prawa oraz wydanej z naruszeniem prawa materialnego.