Matti Altonen to szofer pana Puntili, u którego zatrudnił się po odejściu z poprzedniej pracy, gdzie nękały go widzenia duchów. Przy swoim niepoczytalnym panu jest wcieleniem zdrowego rozsądku i ludowej mądrości życia. Na prośbę córki pana Puntili, którą darzy wielką sympatią, bierze udział w intrydze: jej celem jest zrażenie konkurenta, napuszonego dyplomaty. Bliskie kontakty z młodą dziewczyną wzbudzają w szoferze gorętsze uczucia. Podpity pan Puntila, który tylko po pijanemu okazuje dobroć i ludzki stosunek do otoczenia, wspaniałomyślnie inscenizuje zaręczyny swojej córki i wiernego szofera. Oczywiście po wytrzeźwieniu nie zamierza zrealizować obietnic. Matti jest człowiekiem wyrozumiałym i na swój sposób szanuje swego pana, jednak w poczuciu urażonej godności ludzkiej decyduje się odejść od chlebodawcy.
Matti Altonen jest bohaterem sztuki Bertolta Brechta „Pan Puntila i jego sługa Matti”
Dutilleul to na pozór całkiem zwyczajny mieszkaniec dzielnicy Montmartre w Paryżu, czterdziestotrzyletni urzędnik trzeciej kategorii w Ministerstwie Rejestracji, który pewnego dnia odkrywa swoje niezwykłe możliwości „przechodzenia przez ściany bez najmniejszej dla siebie niewygody”. Nie korzysta jednak z tej umiejętności do chwili, kiedy w jego spokojnym urzędniczym życiu pojawiają się kłopoty związane z zachowaniami pana Locuyer, nowego zastępcy kierownika biura. Nowy przełożony wyraźnie nie znosi Dutilleula, nęka go naganami i pretensjami. W odpowiedzi urzędnik przywołuje swoje tajemne możliwości i zaczyna się pojawiać w gabinecie Locuyera jako głowa wystająca ze ściany, która Iży chamskiego kierownika. Nierozumiejący sytuacji przełożony (sprawdzający równoczesną obecność właściciela głowy na jego miejscu przy biurku) ląduje w szpitalu dla psychicznie chorych. Od tej jednak chwili Dutilleul zaczyna tę umiejętność wykorzystywać w celu kradzieży pieniędzy z banków, klejnotów od jubilerów itp. Na miejscu przestępstwa podpisywał się „Garu-Garu” i stał się legendą Paryża. Ale w pracy nikt nie podejrzewał, że słynny rabuś to niepozorny kolega zza biurka, toteż aby uzyskać właściwy rozgłos i zaspokoić ambicje, Dutilleul dał się aresztować na miejscu przestępstwa i zamknąć w więzieniu. Tu płatał różne figle służbie więziennej, a na koniec bez trudu zbiegł. Z kolejnych ucieczek zrobił sobie powtarzaną po wielekroć zabawę. Zamierzał wyjechać do Egiptu, ale zatrzymał go romans z mężatką. Wkrótce zdarzyła się rzecz straszna: po zażyciu dawno zapisanego - ale dotąd nieużywanego - leku, wspaniały dar od natury ustąpił gwałtownie i podczas przechodzenia przez ogrodzenie Dutilleul ugrzązł wewnątrz muru. Pozostaje tam do dziś.
Dutilleul to bohater tytułowej nowelki ze zbioru Marcela Ayme „Przechodzimur”
 | Potrzebujesz więcej firmowych informacji? Chcesz rozwiązać swoje wątpliwości? Wejdź na zakładkę Firma |
Peter Camenzind to tytułowy bohater powieści Hermanna Hessego „Peter Camenzind”
Jak teraz się czujesz, po poznaniu losów tych trzech bohaterów literackich - szofera Altonena, Dutilleula, Petera Camenzinda? Wciąż źle? Czy może jednak widzisz przed sobą lekki promyk nadziei na przyszłość? Czego cię nauczyły te trzy historie?
Więcej inspiracji przy podejmowaniu życiowych decyzji znajdziesz w książce „1600 postaci literackich” Andrzeja Z. Makowieckiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011). Książka jest dostępna w cenie ze zniżką w e-księgarni www.ksiegarnia.pwn.pl. Wykorzystanie za wiedzą Wydawcy.
Mariusz Ludwiński dla Wydawnictwa Naukowego PWN
Zobacz też:
» Interwencja Bankier.pl: Szef każe mi płacić za nieuregulowane faktury
» Rozpowszechniasz tajemnice pracodawcy? Pójdziesz do więzienia
» Pracowniku, nie wytykaj błędów szefa na Facebooku!
» Interwencja Bankier.pl: Szef każe mi płacić za nieuregulowane faktury
» Rozpowszechniasz tajemnice pracodawcy? Pójdziesz do więzienia
» Pracowniku, nie wytykaj błędów szefa na Facebooku!
Źródło:Informacja prasowa
