Normalni  ludzie podejmują decyzję co do celu swojego życia, zanim zadecydują o  czymkolwiek innym. Głównym celem życia człowieka jest szczęście.  Szczęście w tym, co konstytuuje jego tożsamość. Celem jakiego  pragnie człowiek jest zatem życie – nie życie dłuższe o pięć czy  dziesięć minut, ale po prostu trwałe życie. Po drugie, pragnie on  prawdy. Nie prawdy w rozumieniu różnych nauk szczegółowych, ale całej  prawdy. Po trzecie, pragnie miłości. Nie miłości, która ma jakaś miarę  wielkości, ale trwałej, ekstatycznej miłości. To jest normalny cel istot  ludzkich. Idealne życie, idealna prawda i idealna miłość to definicja  Boga. Innymi słowy, poszukiwanie szczęścia to poszukiwanie Boga.