PBA-0405 jest nadal w grze

Na tym forum wielokrotnie pisano, że projekt PB004 jest spalony, Pure jest skończone, a dawne Eldorado wkrótce zacznie gryźć piach. Nie byłoby w tym nic kontrowersyjnego, gdyby nie fakt, że osoby piszące takie komentarze robiły to z zawziętą satysfakcją, pomijając niektóre fakty i próbując wmówić wszystkim, że robią analizę fundamentalną. Nie dałbym złamanego grosza za taką analizę. Dlatego dorzucam kilka punktów, które poszerzają obraz sytuacji i pokazują, co dzieje się w PB004 z innej perspektywy.
 
1. Zakończenie III fazy badań klinicznych zilovertamabu nie wynikało z braku skuteczności ani problemów bezpieczeństwa (zgodnie z oficjalnym komunikatem Oncternal). Projekt zamknięto, bo rynek inhibitorów BTK się zmienił, a zilovertamab testowany był TYLKO w połączeniu z ibrutinibem. Gdy podstawa terapii traci przewagę konkurencyjną, kontynuowanie kosztownego badania III fazy po prostu nie ma sensu. Jednocześnie fakt, że przeciwciało weszło do fazy III, w branży biotech oznacza solidny profil bezpieczeństwa i potwierdza, że mechanizm działania jest realny.
 
2. ROR1 pozostaje bardzo atrakcyjnym celem terapii przeciwnowotworowej, ponieważ jest to tzw. 'oncofetal antigen', czyli białko nieobecne w zdrowych tkankach dorosłego człowieka, a silnie eksprymowane w wielu nowotworach.
To sprawia, że jest bezpiecznym i selektywnym punktem wyjścia dla leków biologicznych. Fakt, że w krótkim czasie dwa globalne koncerny (Merck i Boehringer Ingelheim) oraz firmy biotechnologiczne (CStone, LegoChem) zakupiły lub licencjonowały ADC anty-ROR1, pokazuje znaczenie tego celu terapeutycznego (CStone/LegoChem: ADC LCB71/ABL202; Merck: przejęcie VelosBio i ADC VLS‑101; Boehringer Ingelheim: przejęcie NBE Therapeutics i ADC NBE‑002).
 
3. Zilovertamab był bezpieczny, ale nieskuteczny jako monoterapia, i to od dawna było wiadomo. Wyniki badań klinicznych są jawne: „Naked antibody did not show significant clinical anti-tumor activity.” Nie jest to wada celu ROR1, tylko ograniczenie konkretnego przeciwciała. Dlatego testowano go z ibrutinibem, licząc na efekt synergii. W fazie I i II zilovertamab działał zgodnie z oczekiwaniami dla nagiego przeciwciała, czyli blokował sygnalizację ROR1 i wpływał na komórki nowotworowe, ale sam efekt antynowotworowy jako monoterapia był niewystarczający.
 
4. PBA‑0405 różni się od zilovertamabu kluczowo - wiąże inny epitop ROR1, wykazuje aktywność biologiczną, ma zwiększone powinowactwo do CD16 (czyli lepszy potencjał ADCC) i indukuje zabijanie komórek nowotworowych w badaniu fazy 0. Z komunikatów Pure wynika jasno, że przeciwciało PBA-0405 ma istotnie poprawione właściwości terapeutyczne w stosunku do Zilovertamabu, jest przeciwciałem nowej generacji i ciężko je stawiać w jednym rzędzie z zilovertamabem.
 
5. Pure nie weszło na ślepo w fazę I. Najpierw przeprowadzono badania fazy 0 weryfikując aktywność, ocenę markerów antynowotworowych i mechanizm działania. Dzięki temu faza I startuje z cząsteczką już sprawdzoną, co minimalizuje ryzyko niepowodzeń. Od dawna Pure mówił o tym jako o przemyślanej strategii pozwalającej na szybką ocenę potencjału cząsteczki bez ponoszenia bardzo dużych kosztów fazy I i II badań klinicznych w ciemno. To czy PBA-0405 będzie miało pożądaną aktywność w fazie II, dopiero się okaże, ale już teraz wiadomo, że cząsteczka nie jest neutralna dla nowotworu, co biznesowo uprawnia do inwestowania w dalsze fazy badań klinicznych.
 
6. W czerwcu 2025 r. zilovertamab i ONCT‑808 zostały odkupione od Oncternal przez Ho’ola Therapeutics, z pakietem milestone payments do 65 mln USD (NASDAQ, https://www.nasdaq.com/articles/oncternal-therapeutics-sell-zilovertamab-and-onct-808-programs-hoola-therapeutics?utm_source=chatgpt.com). Jeśli projekt byłby martwy, nikt by go nie kupił.
W kontrze do powyższego, nie jest to kwota przystająca do transakcji Merck (2.8 mld USD) czy Boehringer (1.4 mld USD), co jest wynikiem ewidentnie niezwykle słabej pozycji negocjacyjnej Oncternal Therapeutics. Raporty branżowe opisują tę transakcję jako „niespodziewane zakończenie programów Oncternal” i określają ją mianem „wyprzedaży”, wskazując, że była to sprzedaż aktywów po niskiej cenie po gwałtownym spadku ich wartości. Prasa biotechnologiczna i okoliczności przedstawiają ją jako słaby wynik wynikający z niepowodzeń klinicznych.
 
7. Pure Biologics nie musi posiadać platformy ADC, aby być w grze. Rynek ROR1 jest szeroki i nadal obejmuje nagie przeciwciała (jak się właśnie okazało), ADC, CAR-T, bispecyfiki, inhibitory drobnocząsteczkowe. Partnerzy oczekują od małych firm wysokiej jakości przeciwciała, na którym mogą budować resztę technologii, a wyniki fazy 0 pokazały, że PBA-0405 wstrzyknięte w guzy nowotworowe jest aktywne.
 
8. Prognoza dla PBA-0405 jest korzystna - skoro zilovertamab przeszedł fazy I i II, to szanse PBA-0405 na powtórzenie tego sukcesu są wysokie. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że PBA-0405 przejdzie fazę I bez problemów z bezpieczeństwem. Pure zaczyna fazę I z targetem już zweryfikowanym, mechanizmem potwierdzonym i lepszym profilem ADCC niż poprzednik.
Nie ma żadnych podstaw naukowych ani klinicznych, żeby podważać projekt PB004. Wręcz przeciwnie, na razie wszystkie dostępne dane wskazują, że przeciwciało Pure Biologics ma szansę, by stać się jednym z graczy w terapii anty-ROR1.
 
9. W przypadku ADC celowanie w ROR1 jest wyzwaniem, bo ekspresja tego białka w większości nowotworów jest stosunkowo niska (∼5000 kopii na komórkę). Aby osiągnąć skuteczność, często stosuje się mocniejsze przeciwciała, bardziej toksyczne payloady lub bardziej zaawansowane linkery, co teoretycznie może zwiększać ryzyko efektów ubocznych. Dlatego partnerzy Big Pharma oczekują od małych biotechnologii dostarczenia wysokiej jakości przeciwciała, minimalizując ryzyko toksyczności i maksymalizując efektywność terapii. W onkologii zawsze chodzi o przewagę korzyści nad ryzykiem, a nietoksyczna terapia PBA‑0405 może okazać się szczególnie atrakcyjna w lżejszych postaciach nowotworów, gdzie bezpieczeństwo leczenia jest kluczowe.

Pure ma fatalny PR, ale to problem zarządzania, nie nauki. Naukowcy pracujący nad cząsteczkami nie byli bici w ciemię jak "dyrektory" - firma zatrudniała światowej klasy specjalistów, a zespoły naukowe i projekty podlegały ocenie fachowców z branży nauki i biznesu. Sama spółka otrzymała dziesiątki milionów złotych z dotacji. Twierdzenie, że cząsteczki są nic nie warte, jest nieuprawnione i wynika z frustracji dorobkiewiczów, którzy liczyli, że zostaną krezusami w tempie cyklu rozwojowego muszki owocówki.
Czy cząsteczki faktycznie mają wartość, pokażą dopiero fazy II i III badań klinicznych - do tego czasu proponuję trzymać dziób w ciup i nie szczerzyć defetyzmu, chyba że naprawdę wie się, o czym się pisze, a nie tylko powtarza to, co się wie.