MOI UKOCHANI PISOWCY:)
ALE ON MIAŁ FANTAZJĘ I BYŁ PRAWDZIWYM PATRIOTĄ:). Wy ani jednego ani drugiego nie macie.
Pisał wiersze i kochal ludzi...

MOI UKOCHANI PISOWCY! Czas na zmianę...
Po zmianie władzę dotrę jako jednostka do właściwych ludzi:)

BUZIAKI MOI UKOCHANI PISOWCY:)

Oczywiście wjechał... Głupi błąd... Ja tak nawet nie piszę na trzeźwo.
To jak będzie MOI UKOCHANI PISOWCY - mówiłem Wam tyle razy, że przegracie.
Teraz Was będą włóczyć po sądach ( zresztą bardzo słusznie - za to co zrobiliście kara się należy i nie powinna Was ominąć ) i już nigdy nie powiecie mi czy innym Polakom niezwykłego słowa: "PRZEPRASZAM".

Ale oprócz Generała Wieniawy ( postaci kolorowej, wybitnie uzdolnionej ale pewnie też trochę popsutej stanowiskiem, władzą) no i alkoholem ) dotarła do mnie literacka postać Biskupa z Nędzników Hugo.
Ten Biskup by Wam przebaczył, MOI UKOCHANI PISOWCY - tego jestem pewien!
Ale nawet on by powiedział - odkupiłem Wasze grzechy ale więcej już nie grzeszcie! I stańcie się wreszcie dobrymi ludźmi!

I powiem to jako Polak!
Okradliście mnie Pisowcy realizując swoje własne prywatne lub partyjne cele ( mnie to nie interesuje - na pewno nie były to cele związane z ROZWOJEM NASZEJ OJCZYZNY I NAS POLAKÓW ).
Mam nadzieję, że Naród Polski nie dopuści więcej do władzy takich ludzi jak Wy, MOI UKOCHANI PISOWCY - Ziobro, Czarnek, Gliński, Kamiński, Kaczyński ( choć jego najbardziej bym rozumiał - nie wiedział, czym jest miłość ale poznał słowo nienawiść w pełnej potędze tego słowa ), itd...

Za życia GENERAŁA WIENIIAWY- DŁUGOSZEWSKIEGO ten wiersz już istniał, bo Asnyk żył przed nim... Piosenka jeszcze nie istniała ale wiersz już istniał....

Jacek Wójcicki "Miejcie nadzieję"
www.youtube.com/watch?v=3tOZvDO1iSk

Adam Asnyk[Miejmy nadzieję!]
1
Miejmy nadzieję!… nie tę lichą, marną, 
Co rdzeń spruchniały w wątły kwiat ubiera, 
Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno
Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. 
5
Miejmy nadzieję!… nie tę chciwą złudzeń, 
Ślepego szczęścia płochą zalotnicę, 
Lecz tę, co w grobach czeka dnia przebudzeń, 
I przechowuje oręż i przyłbicę. 

Miejmy odwagę!… nie tę jednodniową, 
10
Co w rozpaczliwem przedsięwzięciu pryska, 
Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową
Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. 

Miejmy odwagę!… nie tę tchnącą szałem, 
Która na oślep leci bez oręża, 
15
Lecz tę, co sama niezdobytym wałem
Przeciwne losy stałością zwycięża. 

Miejmy pogardę dla wrzekomej sławy, 
I dla bezprawia potęgi zwodniczej, 
Lecz się nie strójmy w płaszcz męczeństwa krwawy, 
20
I nie brząkajmy w łańcuch niewolniczy. 

Miejmy pogardę dla pychy zwycięskiej, 
I przyklaskiwać przemocy nie idźmy! 
Ale nie wielbmy poniesionej klęski, 
I ze słabości swojej się nie szczyćmy. 
25
Przestańmy własną pieścić się boleścią, 
Przestańmy ciągłym lamentem się poić: 
Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, 
Mężom przystoi w milczeniu się zbroić… 

Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje, 
30
I przechowywać ideałów czystość: 
Do nas należy dać im moc i zbroję, 
By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość.