Nietrudno jest zauważyć, że orzeczenia sądowe w tej sprawie są sprzeczne. W jednych stwierdza się, że nie ma możliwości zgłaszania przerw, w innych natomiast kwestionuje się przerwy, które nie były zgłaszane w urzędzie skarbowym, lub te, w których wykonywana była działalność. W wielu orzeczeniach ignoruje się treść Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów – Dz. U. z 1998 r. Nr 149, poz. 982; ost. zm. Dz. U. z 2004 r. Nr 101, poz. 1039. Wielu sędziów nie zadało sobie trudu, by wniknąć w treść tego rozporządzenia.