Wyniki zaprezentowane przez Ryvu dla RVU120 są rozczarowujące – brak pełnych remisji w monoterapii, ograniczona skuteczność w skojarzeniu z wenetoklaksem i bardzo wczesne, trudne do interpretacji dane w mielofibrozie. Żaden z dotychczasowych programów nie osiągnął przekonującego dowodu działania klinicznego (proof-of-concept), a brak silnej odpowiedzi w jasno zdefiniowanej podgrupie pacjentów sprawia, że projekt pozostaje w wysokim stopniu niezderiskowany. Mechanizm działania – inhibicja CDK8/19 – nie wnosi znaczącego odróżnienia na tle innych strategii w onkohematologii, a wcześniejsze próby kliniczne inhibitorów tych kinaz również zakończyły się niepowodzeniem.
Deklarowany "pivot" do obszaru ADC (antibody–drug conjugates) wygląda na działanie desperackie, podejmowane w obliczu fiaska flagowego programu. Brak informacji o własnej platformie przeciwciał, technologii koniugacji, dostępnych payloadach czy jakimkolwiek projekcie w rozwoju przedklinicznym sugeruje, że nie mamy do czynienia z przemyślaną strategią, lecz raczej z próbą odzyskania zainteresowania inwestorów. Bez konkretnych aktywów, partnerstw i dowodów wykonawczych, taki zwrot strategiczny nie ma realnych podstaw i nie stanowi wiarygodnej ścieżki dalszego rozwoju.