Moja historia.

Jutro mam z moimi kochanymi VIVIDkami obchodzimy mały jubileusz.

Pamiętam jak je kupiłem dokładnie 5 lat temu. Były wtedy takie małe, niewinne i można by rzec nieopierzone. Ważyły wtedy dokładnie 3,02 każdy.

Jaki ja byłem wtedy szczęśliwy. Chwaliłem się każdemu moimi VIVIDkami i zachęcałem innych aby też zainwestowali w tą wspaniałą relację. Pamiętam te komentarze na forum, że nasze VIVIDki urosną i że niedługo będą ważyły 6, a nawet 12. Ach co to były za piękne czasy. Karmiłem je komentarzami i snułem marzenia o karainie, w której VIVDki są coraz większe, cięższe i silniejsze.

Niestety pomimo moich starań VIVIdki nie chciały rosnąć. Były coraz smutniejsze i coraz chudsze. Już myślałem, że trzeba być przygotowanym na najgorsze. Aż tu nagle w Boże Narodzenie 2017 zdarzył się CUD! VIVIDki jakby się obudziły i zaczęły rosnąć. Na początku powoli. Najpierw tylko odzyskały swoją dawną wagę. Za to już po kilku miesiącach były już wyraźnie cięższe niż wtedy gdy je kupowałem. Te wspaniałe miesiące trwały mniej więcej do połowy czerwca 2018 i w tych dniach rzeczywiście ważyły już całe 6. Bardzo krótko ale jednak.

Wszyscy byliśmy tacy nakręceni tą siłą naszych VIVIDków, że nie zadaliśmy sobie nawet podstawowego pytania. Ile takie VIVIDki żyją? Nie czekaliśmy długo na odpowiedź. Okazało się, że dość krótko bo już w następne Boże Narodzenie to było aż przykro na nie patrzeć. Sama skóra i kości. Próbowaliśmy jeszcze podkarmiać je tłustymi komentarzami ale już nigdy nie odzyskały poprzedniej formy. Na krótko w czerwcu 2020 zarumieniły im się policzki i zaczęły ochoczo popiskiwać niestety potem było już tylko gorzej.

Dzisiaj już nie mam wątpliwości, że zbliża się ich koniec. Co prawda niektórzy zapaleńcy nadal próbują karmić nasze VIVIDki ale sprawa jest już właściwe przesądzona. 1/3 pierwotnej wagi to jednak wielka porażka. Mimo to nie żałuję ani czasu spędzonego z moimi kochanymi VIVIDkami ani włożonych w nie środków. Myślę, że takie wspaniałe uczucie jakie między nami powstało zostanie już w nas na zawsze. I tak sobie jeszcze myślę, że nigdy ich nie sprzedam, że zostanę z nimi na zawsze. Do samego końca.