Re: Wikana może nas wszystkich mocno zaskoczyć.

AT dla wikany niema zastosowania , innymi słowy jest bezużyteczna

 Analiza techniczna (analiza wykresów) – zbiór technik mających na celu prognozę przyszłych cen (kursów) papierów wartościowych, walut czy surowców na podstawie analizy kształtowania się cen w przeszłości. Zadaniem analizy technicznej jest wyznaczanie korzystnych z punktu widzenia inwestora momentów zakupu i sprzedaży danego papieru wartościowego, waluty lub surowca. Wsparciem prognoz są liczne wskaźniki techniczne oraz narzędzia analizy statystycznej, takie jak średnia ruchoma oraz odchylenie standardowe (miara zmienności). Analizie podlegają przede wszystkim dane dotyczące zmian cen oraz wielkości obrotów na rynku danego papieru wartościowego, waluty lub surowca.

W przeciwieństwie do analizy fundamentalnej spółki, uwzględniającej zarówno informacje o otoczeniu globalnym, makroekonomicznym, regionalnym, branżowym, w jakim ona funkcjonuje, jak i raporty ogłaszane przez samą spółkę, w przypadku analizy technicznej nie są one uwzględniane w procesie podejmowania decyzji inwestycyjnych. Wszystkie potrzebne do przeprowadzenia analizy technicznej informacje odczytuje się bezpośrednio z wykresów prezentujących historyczne zmiany cen analizowanego papieru wartościowego, waluty czy surowca.
Modele analizy technicznej zakładają, że ceny akcji zmieniają się według możliwych do zaobserwowania, powtarzalnych schematów (formacji i układów). Zależnie od zastosowanego modelu można zauważyć powtarzalność pewnych figur geometrycznych lub zachowania wskaźników statystycznych.
Analiza techniczna może być stosowana równolegle z analizą fundamentalną. Analiza fundamentalna odpowiada na pytanie: jaki walor kupić lub sprzedać?, zaś analiza techniczna: kiedy to uczynić?. Analiza techniczna stosowana jest zazwyczaj w krótkookresowym horyzoncie inwestycyjnym. Natomiast analiza fundamentalna z zasady wykorzystywana jest w przypadku długookresowego horyzontu inwestycyjnego.

Założenia analizy technicznej
Analiza techniczna opiera się na 3 podstawowych założeniach:

1. rynek dyskontuje wszystko – cena rynkowa uwzględnia wszystkie dostępne informacje dotyczące danego papieru wartościowego, jego emitenta, sytuację mikro i makroekonomiczną oraz uwarunkowania gospodarcze i polityczne.
2. ceny podlegają trendom – ceny znajdują się w określonych trendach (wzrostowym, spadkowym, horyzontalnym) i będą tym trendom podlegać, dopóki nie nastąpią wyraźne sygnały oznajmujące odwrócenie tego trendu.

historia się powtarza – analiza techniczna zajmuje się prognozowaniem przyszłości w oparciu o badanie przeszłości, wychodząc z założenia, że zbiorcze zachowania inwestorów na danym rynku powtarzają się według określonych schematów.

Analizę techniczną definiujemy jako krótkookresową analizę opłacalności inwestycji w akcje, dokonywaną na podstawie wykresów zmian cen akcji, wartości obrotów,wielkości zleceń oraz wskaźników technicznych.
Analiza techniczna służy do określania prawdopodobnej zmiany kursów akcji w przyszłości na podstawie ich oceny z przeszłości, z uwzględnieniem wszystkich czynników, które miały lub mogą mieć wpływ na kształtowanie się ich podaży oraz popytu.
Jedno z podstawowych założeń analizy technicznej mówi, że o cenach akcji decyduje popyt i podaż. Z tym oczywistym założeniem nie powinni polemizować nawet zwolennicy analizy fundamentalnej – wszak prawo podaży i popytu jest jednym z podstawowych praw ekonomicznych rządzących rynkiem. Inwestor kierujący się analizą techniczną poprzez umiejętne dokonywanie transakcji kupna i sprzedaży może osiągnąć ponadprzeciętny dochód, który wynika z różnicy cen akcji. Nie ma przy tym znaczenia, czy spółka, której akcje kupuje jest dobra i ma dobre perspektywy na przyszłość, chodzi jedynie o wygenerowanie sygnału wskazującego, czy dane akcje należy kupić, czy sprzedać. To ostatnie stwierdzenie odnosi się jednak jedynie do „zaprzysięgłych techników” odrzucających jakiekolwiek fundamentalne przesłanki podejmowania decyzji inwestycyjnych. Inwestorzy i analitycy stosujący (albo przynajmniej dopuszczający) obie metody mimo wszystko zwracają uwagę na to „co kupują”, a nie tylko „kiedy kupują”.

Analiza techniczna zakłada, że zjawiska giełdowe wyprzedzają w czasie zjawiska ekonomiczne, a rynek jest mechanizmem dyskontującym przyszłość. Analitycy techniczni w miejsce danych statystycznych preferują analizę trendu rynku. Analiza techniczna opiera się na trzech podstawowych regułach:

• zmiany podaży i popytu na giełdzie znajdują swoje odzwierciedlenie w cenach akcji,
• zmiany cen akcji podlegają utrzymującym się przez dłuższy czas trendom,
• procesy zachodzące na giełdzie powtarzają się.

Analiza techniczna wykorzystuje dwie grupy narzędzi – wykresy kursów akcji w przeszłości oraz wskaźniki techniczne. Zdaniem analityków technicznych na podstawie wykresów można wskazać pewne graficzne wzorce kształtowania się cen akcji w przeszłości. Są one zwane formacjami technicznymi i mają tendencję do powtarzania się, przez co umożliwiają prognozowanie kierunku zmian kursów akcji w przyszłości. Wskaźniki techniczne z kolei charakteryzują bieżący stan rynku akcji – na podstawie jego diagnozy powstaje prognoza na przyszłość.

Analiza techniczna to jedna z metod analizowania rynków finansowych. Opiera się ona na studiowaniu aktualnych i historycznych zachowań rynków, w celu przewidzenia przyszłych trendów cenowych różnego rodzaju papierów wartościowych, walut czy surowców.
Jej korzenie prawdopodobnie sięgają setek lat wstecz. Pierwsze wzmianki na jej temat ukazały się w książce Josepha de la Vegi.
Kolejny, ważny moment w ewolucji i powstawaniu analizy technicznej miał miejsce w Azji, gdzie pod koniec XVIII wieku została wynaleziona jedna z najbardziej znanych metod analizowania wykresów świecowych. W Japonii istniał rynek handlu ryżem. Niektórzy spekulanci tego rynku nanosili na papier zmiany cen za pomocą świec i później rozpoznawali formacje świecowe na wykresach. Najsłynniejszym graczem w japońskim handlu ryżem był Homma Munehis, którego uważa się za twórcę wykresów świecowych. Do dnia dzisiejszego metoda ta jest wykorzystywana i stanowi istotny element analizy technicznej.
Jednak dopiero w XIX wieku pojawiły się koncepcje, które ukształtowały współczesny wygląd analizy technicznej. Za „ojca” współczesnej analizy technicznej uważa się Charles’a Dowa, amerykańskiego przedsiębiorcę i dziennikarza, który sformułował pierwszą spójną teorię zachowań cen na giełdach.
W 1884 roku opublikował on swoją pierwszą ze średnich rynkowych, która we wczesnym wydaniu obejmowała ceny zamknięcia 11 firm (9 kolejowych i 2 produkcyjnych). Według autora średnie ceny tych firm były dobrym barometrem kondycji gospodarczej i sprzyjały identyfikacji ówczesnej koniunktury giełdowej. W kolejnych latach (1897) Dow opublikował średnie obejmujące 12 firm przemysłowych oraz średnią dla 20 firm kolejowych.

Dow nie wydał książki ze swoimi koncepcjami, jednak zostały one opublikowane i usystematyzowane przez jego następców. Po raz pierwszy w pracy z 1903 roku pod tytułem „ABC of Speculation” S.A. Nelsona został użyty termin teoria Dowa.
Teoria Dowa była inspiracją do stworzenia kolejnej hipotezy, która miała istotny wpływ na rozwój analizy technicznej – teorii fal, przedstawionej przez amerykańskiego księgowego Ralpha Nelsona Elliotta.
Prowadził on szczegółową analizę ruchów cen na giełdzie i odkrył specyficzną formułę określającą ruchy rynku. Opierała się ona na założeniu, iż średnie rynkowe wzrastają w pięciu falach i zniżkują w trzech falach.
Swoje odkrycia po raz pierwszy Elliott umieścił w 1938 roku w książce „Teoria fal” oraz w serii tekstów opublikowanych w Financial World w 1939 roku. W roku 1946 Elliott napisał kolejną pracę – „Prawo przyrody- tajemnica wszechświata”, która stanowiła najważniejsze uzupełnienie wcześniej przedstawionej teorii.

WIĘC NIE DLA KAŻDEGO PSA KIEŁBASA

spółka musi zapracować sobie na szacunek stosowania AT

a tak naprawdę teraz to spekulanci ustalają reguły gry