Re: -ROPCZYCE

Cena/sprzedaż – wnioski mniej optymistyczne

Aby dopełnić obrazu sytuacji, sięgnijmy po jeszcze jeden wskaźnik – cena/sprzedaż. Nie jest on już powiązany prostymi matematycznymi zależnościami z C/Z ani z C/WK, tak więc jego analiza może dostarczyć nowych ciekawych wniosków. C/S ma jednocześnie taką zaletę, że podobnie jak znormalizowany C/Z, nie jest tak podatny na wahania w ramach cyklu koniunkturalnego. Przychody przedsiębiorstw ze sprzedaży (a więc wartość w mianowniku wzoru na C/S) cechują się – podobnie jak wartość księgowa – znacznie większą stabilnością niż bieżące zyski. Przykładowo w trakcie kryzysu z przełomu lat 2008/2009 zyski spółek z WIG zamieniły się w straty, natomiast przychody skurczyły się zaledwie o 13 proc.

Jakie wnioski płyną z długoterminowego wykresu C/S? Zła wiadomość jest taka, że tu już nie widać tak silnego niedowartościowania, jak sugerują to analizowane wcześniej wskaźniki. C/S nie spadł jeszcze do minimów z lutego 2009 r. czy lipca 2002 r. W końcu listopada C/S dla WIG wynosił 0,73, podczas gdy wspomniane historyczne dołki zostały ustanowione na wysokości 0,43–0,46 (innymi słowy spółki były wtedy wyceniane zaledwie na 43–46 proc. rocznej sprzedaży). Oznacza to, że wskaźnik musiałby spaść jeszcze o prawie 40 proc., by znalazł się na historycznie niskim pułapie. To obserwacja wprowadzająca sporo zamieszania do wcześniejszych optymistycznych wniosków.

Skoro według C/S akcje jednak nie są skrajnie tanie, to jakie właściwie są? Także i na to pytanie odpowiedzi może udzielić historia. W całym okresie od połowy 2001 r. średnia z wartości C/S na koniec każdego miesiąca wyniosła 0,95. Wartość ta nie jest szczególnie zaskakująca. Zgodnie z intuicją, na dłuższą metę firmy były wyceniane przez rynek prawie na poziomie rocznych przychodów (czyli prawie na poziomie 1,0). Wartość tę można zatem przyjąć jako pewien punkt orientacyjny. Im bliżej niej jest w danym momencie C/S, tym wyceny rynkowe są bardziej neutralne.

Regresja do średniej się sprawdza

Zestawianie bieżących wycen z historyczną średnią to coś znacznie więcej niż tylko ciekawostka. W finansach, a także w całej gospodarce nie od dziś znane jest zjawisko zwane regresją (powrotem) do średniej. Jeśli dany parametr ekonomiczny zbytnio odchyla się od normy, to rośnie prawdopodobieństwo tego, że z czasem powróci do owej normy, a nawet że dojdzie do odchylenia w drugą stronę.

Skoro w końcu listopada C/S dla WIG wynosił 0,73, to mimo że nie był nieopodal historycznych minimów, to był jednak 23 proc. poniżej historycznej średniej, czyli długoterminowej normy. Czyli jednak wciąż można mówić o pewnym niedowartościowaniu, nawet jeśli nie jest ono tak silne, jak wynikałoby to z analizy wskaźników C/Z czy C/WK.

O tym, w jakim miejscu są obecne wyceny spółek, można się też przekonać, dzieląc zanotowane w ostatnich dziesięciu latach wartości C/S umownie na sześć przedziałów. To już raczej zabawa matematyczna, niż obiektywne obliczenia, ale wyniki są dość obrazowe. Załóżmy, że wyznaczanie przedziałów rozpoczynamy od wartości 0,50, bo jak już wspomnieliśmy, przebywanie C/S poniżej tego pułapu było objawem skrajnego niedowartościowania, które z kolei było obietnicą wysokich stóp zwrotu z akcji. Jeśli dodamy do tego umowne 0,25, to otrzymamy przedział 0,5–0,75. Taki przedział można określić jako umiarkowane niedowartościowanie. Dodanie kolejnych 0,25 daje 0,75–1,00. To niewielkie niedowartościowanie. Następny przedział (1,00–1,25) to niewielkie przewartościowanie. Potem dochodzimy do umiarkowanego przewartościowania (1,25–1,50), a wreszcie do skrajnego przewartościowania (powyżej 1,50 – tak drogie akcje były dotąd tylko w 2007 r. i skończyło się to drastyczną bessą). Jak widać w ramach takiego prostego podziału obecne wyceny (C/S na poziomie 0,73) plasują się gdzieś pomiędzy umiarkowanym i niewielkim niedowartościowaniem. W każdym razie nie ma tu mowy o zbyt wysokich na tle historii wycenach.

Poprzednia
1 2 3 4
Następna



Po obecnej wycenie przez rynek C/S dla Ropczyc to zaledwoe 0,19. Radzę akumulować papier, bo za rok-dwa będziecie sobie pluc w brodę, że tak tanio można było kupowac i niewykorzystaliscie okazji.