Re: ELEKTRIM .... CELOWE WYKAŃCZANIE I ZADŁUŻANIE SPÓŁKI

1. W związku z powyższym nasuwają się z coraz to większą natarczywością następujące pytania, a mianowicie:
Czy Zwierzchnicy dwóch największych pod względem liczby wiernych i znaczenia wyznań chrześcijańskich funkcjonujących na terytorium III RP, tj. Kościoła Rzymskokatolickiego i Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, wskażą w końcu na głęboką niestosowność moralną i skrajną nieodpowiedzialność polityczną dopuszczania i tolerowania przez władze RP tego rodzaju aktów? Ewidentnym celem staje się nie tylko podtrzymywanie, ale jeszcze większe podsycanie wytworzonego napięcia w stosunkach polsko-rosyjskich i nacechowanej duchem otwartej już konfrontacji, wprost nienawiści względem naszych wschodnich sąsiadów - Rosjan i Białorusinów.
2. Czy Zwierzchnicy Kościoła Rzymskokatolickiego i Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego nie znają faktu, że wrzesień 1939 roku poprzedzony został decyzją władz sanacyjnych o zbrojnym zajęciu i aneksji Zaolzia rok wcześniej, co wydatnie ułatwiło wchłonięcie i likwidację Czechosłowacji przez hitlerowskie Niemcy oraz osaczenie Polski z trzech stron?
3. Czy, tchórzliwie i małodusznie milcząc i konsekwentnie uciekając od narastającego problemu, będą także i ze swej strony wpisywać się w jakże dla nas zgubną i irracjonalną tendencję i dążności, aby za wszelkie polskie tragedie i nieszczęścia obwiniać tylko wyłącznie Rosję? Jaskrawym przejawem tego było niedawne, niepoparte jakimikolwiek dowodami, a więc jawnie oszczercze, oskarżenie Federacji Rosyjskiej o sprawstwo wszelakiego zła, symbolicznym przykładem czego jest pożar hali przy ul. Marywilskiej w Warszawie.
4. Czy godziwe jest notoryczne przemilczanie i pozostawianie bez jakiejkolwiek reakcji działań, które mogą finalnie skutkować czynnym wplątaniem Polski w nie naszą, bo nie podyktowaną żadnym wymiernym i autentycznym polskim interesem wojnę i sprowadzeniem Polaków do roli typowego "mięsa armatniego", wykorzystanego do ubijania cudzych interesów?
5. Czy podpisane w 2012 r. na Zamku Królewskim w Warszawie przez przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski Arcybiskupa Józefa Michalika oraz patriarchę Rosji i Wszechrusi Cyryla wspólne przesłanie wzywające do pojednania polsko-rosyjskiego będzie pozostawać nadal martwą literą, nic nie znaczącym świstkiem papieru, a nawet stanie się ostatecznie zamkniętą już na zawsze kartą historii? Czy wezwanie Papieża Franciszka „Budujcie mosty, nie mury”, wyrażone krótko przed Jego śmiercią w kwietniu 2025 roku, pozostanie zatem martwą literą?…
Zwracamy się do Młodych Pokoleń Polaków z nadzieją:
Jest oczywiste, że tak jak w zwykłych relacjach międzyludzkich, tak też i w relacjach zachodzących pomiędzy poszczególnymi narodami i państwami okazywanie przez jedną ze stron tak skrajnej, ostentacyjnej niewdzięczności, nie mówiąc już o mającym obecnie miejsce rozmyślnym sianiu dzikiej, zapiekłej nienawiści, musi prowadzić do ich niechybnej ruiny i nakręcać spiralę wzajemnej wrogości z opłakanymi tego skutkami. W szczególności tyczy się to takich poczynań, jak zajadłe niszczenie pomników, zwłaszcza tych o statusie uregulowanym i chronionym podpisanymi umowami międzypaństwowymi, oraz naruszanie spokoju cmentarzy, a nie mniej ostentacyjne lekceważenie i chroniczne naruszanie powszechnie przyjętych i obowiązujących norm, reguł i zwyczajów w obszarze stosunków dyplomatycznych.
Trzeba być całkiem ślepym, by nie dojrzeć i nie zrozumieć, że przejawianie i, co gorsza, czynne demonstrowanie nie tylko tak daleko posuniętej niewdzięczności, ale wprost otwartej pogardy wobec ofiary setek tysięcy radzieckich żołnierzy, którzy - jakby nie patrzeć - położyli kres morderczej niemieckiej okupacji i uratowali Nasz Naród od niechybnej biologicznej zagłady, jaka nas czekała i jaką nam gotował ludobójczy hitleryzm, przyczynia się wydatnie do tego, że stajemy się w jeszcze większym stopniu niewolniczym narzędziem, a nawet wprost bezwolnymi zakładnikami zachodniego ekspansjonizmu i kolonializmu.
Wzywamy wszystkie świadome Polki i Polaków, a w szczególności osoby pełniące istotne funkcje społeczne oraz piastujące urzędy i funkcje dające realny wpływ na otaczającą nas rzeczywistość, czy to na poziomie ogólnokrajowym, czy to lokalnym, do aktywnej postawy obywatelskiej i dogłębnej refleksji nad obecnym stanem i kondycją naszej Ojczyzny i stojącymi przed nią wyzwaniami oraz odważnego, konsekwentnego kierowania się w swej aktywności i podejmowanych działaniach polską racją stanu.