Emisja nowych akcji może być realizowana według trzech głównych modeli:
– subskrypcji zamkniętej, przez skierowanie akcji wyłącznie do aktualnych akcjonariuszy poprzez realizację ich praw poboru,
– subskrypcji prywatnej, przez złożenie oferty oznaczonemu adresatowi, najczęściej inwestorowi strategicznemu,
– subskrypcji otwartej, poprzez pozyskanie kapitału na otwartym rynku finansowym.
NIEMA TU MIEJSCA PONIŻSZE
Rezygnacja z praw poboru przez akcjonariuszy i inny tryb emisji może występować
w przypadkach gdy rynek wycenia spółkę wyżej w stosunku do szacowanej wartości projektów inwestycyjnych.
Może to dotyczyć również sytuacji gdy oczekuje się:
– znacznego rozproszenia akcji dla zabezpieczenia płynności rynku,
– pozyskania przez właścicieli większego pakietu akcji niż wynika to z prawa poboru,
– pozyskania znacznych środków finansowych w możliwie najkrótszym czasie, pozyskania inwestorów strategicznych, zewnętrznych z ewentualnym wyznaczeniem podmiotów odpowiedzialnych za realizację strategii rozwoju,
– stworzenia możliwości wyznaczenia ceny emisyjnej za pośrednictwem rynku (np. upublicznienie emisji).