W związku z 25-leciem istnienia spółki proponuję, by 25% zysku wypracowanego w tym roku zostawić w firmie na kapitale zapasowym, a resztę przeznaczyć na dywidendę.
Jedyna dywidenda została przyznana za 2007 r. i wypłacona 01.09.2008 r. przy cenie około 5 zł za akcję. i wyniosła 0,33 zł/akcja ( teraz byłoby to 25 zł i 1,65 zł/akcja )...
Akcjonariusze, którzy od lat czekają na wzrost wartości akcji, a niektórzy, tak jak ja, są od początku wejścia spółki na giełdę, powinni być wynagrodzeni w ten szczególny sposób za wierność i oddanie spółce.
Liczę na wsparcie postulatu przez wszystkich akcjonariuszy, tak wielkich, jak i małych, jak również na przychylność Zarządu i Rady Nadzorczej i przegłosowanie uchwały na WZA.
Łączę pozdrowienia. :)))

P.s.
Komunikat o przeznaczeniu części zysku dla akcjonariuszy byłby niewątpliwie bodźcem do wzrostu ceny akcji i uzdrowiłby relacje inwestorskie, które ostatnio nie były najlepsze...
Krokiem pierwszym odzyskiwania zaufania było głosowanie głównych udziałowców wraz z mniejszościowymi o pozostawieniu spółki na giełdzie przyjęty burzą oklasków.
Czas na kroki następne.

ja również apeluję w końcu o transfer środków do akcjonariuszy, tym bardziej, że spółka jest nadpłynna, sprzedała nieruchomość za 3 mln, ma na sprzedaż kolejną za 12mln. apeluję na portalu stockwatch o obecność nw  ZWZA.

Byłem na nwza, będę i teraz. czas aby prezes podzielił się w końcu ciastkiem. mamy swoje argumenty i im nas więcej tym lepiej. mobilizacja wskazana. tam jest do zarobienia dobry pieniądz tylko trzeba walczyć o swoje. Może uda się nam zebrać  10% akcjonariatu i wsadzić kogoś do RN aby monitorował ruchy prezesa.

kontakt do mnie to skrzynka na stockwatchu.

Przeznaczenie części zysku na dywidendę to bardzo dobry pomysł w kwestii poprawy wizerunku spółki na giełdzie i relacji inwestorskich. Uważam nawet, że Spółka powinna przyjąć trwałą politykę dywidendową, jeżeli ten ruch ma przynieść spodziewane efekty i wzbudzić zainteresowanie akcjami. Na ostatnim Walnym Pan Prezes Rybka pokazał, że nie jest głuchy na argumenty mniejszości, może więc czas ponownie spotkać się na Walnym :)

Kamillo, ja uważam, że to była zagrywka prezesa. gra na przeczekanie i nie chce się podzielić majątkiem według proporcji. Chciałbym się mylić, ale ruchy świadczą w innym kierunku. sprzedaż boprimu- to trzeba przeglądnąć. cały teren spółki jest wystawiony na sprzedaż, dlaczego?

Dlatego warto jechać w pełnym gronie na walne. kontakt do mnie nwzaakcjonaroiusze@gmail.com  zbierzmy ilość akcji, zobaczymy ile mamy głosów i może uda się zmienić RN aby mieć swojego przedstawiciela?

TENDENCJE POZYTYWNE
ROE: wzrost o 165.56% r/r
ROA: wzrost o 161.90% r/r
Marża zysku operacyjnego: wzrost o 229.85% r/r
Marża zysku netto: wzrost o 153.19% r/r
Marża zysku brutto: wzrost o 123.29% r/r
Rentowność operacyjna aktywów: wzrost o 246.15% r/r

Przy tak poprawionych wskaźnikach kierunek powinien być tylko jeden - wzrost ceny akcji, dywidenda...:)))

TENDENCJE NEGATYWNE
Marża zysku ze sprzedaży:
spadek o 50.96% r/r
Marża zysku brutto ze sprzedaży:
spadek o 16.34% r/r

Przy tak pogorszonych wynikach kierunek powinien być tylko jeden - poprawienie marży ze sprzedaży, a to już się dzieje...:)))

https://www.biznesradar.pl/wskazniki-rentownosci/DROZAPOL-PROFIL

Trzy wnioski dla dystrybucji
link
Iwona Dybał - Prezes Zarządu Polskiej Unii Dystrybutorów Stali
W minionym tygodniu miało miejsce jedno z najważniejszych wydarzeń dla branży stalowej w Polsce W minionym tygodniu miało miejsce jedno z najważniejszych wydarzeń dla branży stalowej w Polsce czyli Europejski Kongres Gospodarczy w Katowicach. Bardzo serdecznie pragnę Państwu podziękować za liczne uczestnictwo w sesji „Dystrybucja stali” a organizatorom, PTWP, za okazane po raz kolejny zaufanie, powierzając Polskiej Unii Dystrybutorów Stali przygotowanie merytoryczne panelu.
Nasza organizacja jest partnerem Kongresu od pierwszej edycji imprezy. Wygłoszona w 2009 roku przez ówczesnego dyrektora PUDS, Andrzeja Ciepielę, prezentacja: „Rynek stali: krajobraz po czy przed burzą?” wiele mówi o tym, w jakim wtedy znajdowaliśmy się punkcie i jak bardzo zmienił się rynek przez te 10 lat. Dość powiedzieć, że ówczesne zużycie stali w Polsce było o 5 mln ton niższe niż ubiegłoroczne. Odpowiedź na postawione w prezentacji pytanie, z perspektywy czasu była taka , że znajdowaliśmy się wtedy w środku kryzysu. Dziesięć lat później rzeczywistość na rynku stali wygląda zupełnie inaczej. Przeżyliśmy światowy kryzys gospodarczy i okres destabilizacji związany z wyłudzeniami VAT, byliśmy świadkami zarówno bankructw w branży jak i ogromnego rozwoju przetwórstwa i dystrybucji.
Moderując dyskusję podczas panelu dystrybucyjnego z uwagą wsłuchiwałam się w wypowiedzi szanownych gości. Obraz jaki wyłania się z przedstawionych opinii jest niezwykle ciekawy. Skala wyzwań jakie stoją przed nami jest daleka od przewidywań w 2009 roku. Oto dowód, jak niezwykle ciekawy i dynamiczny jest nasz rynek.
Po pierwsze w minionym roku zużycie stali osiągnęło wzrost czwarty rok z rzędu, windując je do 13,7 mln ton. W bieżącym roku przełamiemy kolejną barierę w postaci 14 mln ton, z bardzo realnymi widokami ma konsumpcję w wysokości 15 mln ton w przyszłym roku. Potwierdzają to dystrybutorzy i producenci, gotowi są na to przetwórcy, którzy przez ostatnie lata znacząco zwiększali moce produkcyjne. W dalszym ciągu polski rynek opiera się w dużym stopniu na imporcie, ale deficyt wymiany handlowej maleje (do 4,3 mln ton), także za sprawą wzrostu eksportu. Wśród zagrożeń wymienić należy na pewno niepewność co do wpływu ceł antydumpingowych na rynek, wojny handlowej oraz napływ towaru dumpingowego, który nawet w niewielkiej ilości potrafi destabilizować rynek.
Po drugie zmiany jakie zaszły w dystrybucji są faktem i nie ma od nich odwrotu. Dystrybutorzy, którzy prowadzą działalność handlową pozbawioną przetwórstwa i usług dodatkowych pozostaną na rynku ale na jego obrzeżach. Zapowiadana wiele lat temu konsolidacja rozdrobnionego polskiego rynku nie nastąpiła i nie należy jej oczekiwać w najbliższej przyszłości. Specyfiką naszego rynku będzie zdaje się jego podział oraz różnorodność podmiotów funkcjonujących obok siebie: małych i dużych, korporacji jak i firm niezależnych, rodzinnych jak i sieci. Specjalizacja będzie postępować dalej a dystrybutorzy nie powinni obawiać się zagrożenia ze strony innych materiałów, wypierających stal. Produkty hutnicze mają przyszłość, choć i one się zmieniają, co wymusza na dystrybutorach i przetwórcach otworzenie się na nowe, gatunki a być może także wyroby.
Po trzecie znakiem czasu jest cyfryzacja. Nie za rok, czy pięć lat ale jak przedstawiali prelegenci, właśnie teraz. W wielu firmach dystrybucyjnych i przetwórczych już wdrażane są projekty digitalizacji, szkoleni są pracownicy, trwają prace nad modelami przetwarzania danych. Digitalizacja może być odpowiedzią także na bolączki branży związane z niedoborem pracowników i problemy logistyczne, usprawnienie załadunku czy system kolejek. Będzie jednak przede wszystkim w przyszłości podstawą współpracy z producentem i odbiorcą, kto nie włączy się w ten trend, po prostu wypadnie z rynku.
Dziesięć lat temu, podczas pierwszej edycji Europejskiego Kongresu Gospodarczego, na sesji poświęconej rynkowi stali na próżno było szukać wśród uczestników optymizmu. Dziś tych podstaw do optymizmu jest znacznie więcej. Wszyscy, zarówno Polska Unia Dystrybutorów Stali, jak i firmy działające na rynku, jesteśmy dojrzalsi, bogatsi w doświadczenia, stale się rozwijamy i stale potrafimy stawiać sobie wyzwania. Po zeszłotygodniowej sesji dystrybucyjnej na Kongresie mogę powiedzieć, że jestem dumna z miejsca, w którym się znajdujemy. Obyśmy za dziesięć kolejnych lat, mogli powiedzieć to samo.

Rybka nie da wam dywidendy. to proste jak dwa razy dwa.

Ja wierzę akcjonariuszom głównym i władzom spółki więc od czasu do czasu dokupuję...:)))