Ustawa o rachunkowości (ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości, Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694, z późn. zm., dalej uor) wprost wskazuje, jak powinna Pani wyceniać wyrażone w walucie obcej operacje gospodarcze na dzień ich przeprowadzenia. Do takich operacji powinna Pani stosować kurs kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka - w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań (art. 30 ust. 2 pkt 1 uor). I tak:
- wpływ należności na rachunek dewizowy wycenia się po kursie kupna danej waluty stosowanym przez bank obsługujący jednostkę,
- zapłata zobowiązań ze środków znajdujących się na rachunku dewizowym wycenia się po kursie sprzedaży danej waluty stosowanym przez bank obsługujący jednostkę,
- kupno waluty od banku wycenia się po kursie sprzedaży danej waluty stosowanym przez bank obsługujący jednostkę,
- sprzedaż waluty do banku wycenia się po kursie kupna danej waluty stosowanym przez bank obsługujący jednostkę.
Każdy bank ogłasza w każdym dniu tabelę kursów walut stosowanych w danym banku. Tabela ta stanowi podstawę do przeliczania operacji walutowych przeprowadzanych z bankiem. W niektórych przypadkach klient banku ma możliwość negocjowania kursu transakcji. Dzieje się tak np. w przypadku kupna bądź sprzedaży większej ilości dewiz. W takich przypadkach ma zastosowanie wynegocjowany kurs.
Reasumując, jeżeli Pani firma wynegocjuje korzystniejszy kurs niż kurs ogólnie stosowany w waszym banku w danym dniu, to taki kurs stanowi podstawę do przeliczenia transakcji i ujęcia w księgach handlowych.
Podstawa prawna
- Art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694, z późn. zm.).
Tekst pochodzi z „Poradnika Finansowo Księgowego”.
Źródło:
