Nakłady ponoszone na prace rozwojowe wykonane w ramach danego przedsięwzięcia są przenoszone na kolejny okres, jeżeli można uznać,

że zostaną one w przyszłości odzyskane. Ocena przyszłych korzyści odbywa się na podstawie zasad określonych w MSR 36.

związane bezpośrednio z zakupem i przystosowaniem składnika majątku do stanu zdatnego do użytkowania.

Środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, niezakwalifikowane do inwestycji, o przewidywanym okresie ekonomicznej

użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytkowania i przeznaczone na potrzeby jednostki: nieruchomości - w tym grunty, prawo

użytkowania wieczystego, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,

ulepszenia w obcych środkach trwałych.

Do aktywów trwałych jednostki zalicza się również obce środki trwałe przyjęte przez jednostkę do używania na mocy umowy, zgodnie

z którą jedna ze stron (finansujący) oddaje drugiej stronie (korzystającemu) środki trwałe do odpłatnego używania lub również pobierania

pożytków na czas oznaczony.

Środki trwałe zasadniczo wyceniane są w cenie nabycia powiększonej o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem środka

trwałego do stanu zdatnego do używania, koszty transportu, załadunku, wyładunku, montażu. W sprawozdaniu z sytuacji finansowej są

ulega podwyższeniu o wartość nakładów poniesionych na ich ulepszenie.

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych są dokonywane na ogół od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia do użytkowania

w cyklu comiesięcznym zgodnie z planem amortyzacji. Stawki oraz metody amortyzacji wynikają z planowanej ekonomicznej użyteczności. W

razie zmiany przewidywanego okresu przydatności ekonomicznej może nastąpić wydłużenie lub skrócenie okresu umarzania, o ile jest to zmiana

istotna dla oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa lub określonej części działalności firmy. Środki trwałe o wartości do 10 000 zł mogą być

umarzane jednorazowo w miesiącu przyjęcia do użytkowania lub zaliczone w koszty.

Po początkowym ujęciu rzeczowe aktywa trwałe, za wyjątkiem gruntów, wykazywane są według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia,

pomniejszonych o umorzenie oraz odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości. Rzeczowe aktywa trwałe w trakcie wytwarzania nie podlegają

amortyzacji do czasu zakończenia budowy lub montażu i przekazania środka trwałego do używania.

Amortyzacja jest naliczana metodą liniową przez szacowany okres użytkowania danego składnika aktywów, który dla poszczególnych grup

Ekonomiczne okresy użyteczności oraz metody amortyzacji są weryfikowane raz w roku, powodując ewentualną korektę odpisów

amortyzacyjnych w kolejnych latach. Do wyceny gruntów zastosowano model oparty na wartości przeszacowanej. Wartość gruntów nie podlega

amortyzacji ze względu na nieokreślony okres użytkowania. Nadwyżkę z przeszacowania gruntów zalicza się do innych całkowitych dochodów i

wykazuje w łącznej kwocie w kapitale własnym. Wzrost wartości godziwej gruntów wykazywany jest jako przychód, w stopniu, w jakim odwraca

on zmniejszenie wartości z tytułu przeszacowania, które poprzednio ujęto jako koszt danego okresu.

zbycia lub w przypadku, gdy nie są spodziewane żadne ekonomiczne korzyści wynikające z dalszego użytkowania takiego składnika aktywów.

Zyski lub straty wynikłe ze sprzedaży, likwidacji lub zaprzestania użytkowania środków trwałych są określane jako różnica pomiędzy przychodami

ze sprzedaży a wartością netto tych środków trwałych i są ujmowane w sprawozdaniu z całkowitych dochodów, w pozostałych przychodach lub

kosztach operacyjnych.

na dzień bilansowy w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o