Należności z tytułu dostaw i usług oraz pozostałe

Należności z tytułu bieżącego podatku

- zysk (strata) netto przypadający

Kapitał własny przypadający akcjonariuszom

Nakłady poniesione w okresie prowadzenia prac badawczych oraz nakłady nie spełniające w/w warunków, ujmowane są jako

koszty w rachunku zysków i strat w dacie ich poniesienia.

wycenie danego składnika aktywów korzysta z modelu wartości godziwe

W celu ustalenia właściwej kategoryzacji pomiaru wartości godziwej (jako całości) w hierarchii, jednostka określa kategoryzację

danych wejściowych użytych do pomiaru wartości godziwej i kategoryzacji wyceny w wartości godziwej (jako całości)

a) Kategoryzacja danych wejściowych w hierarchii wartości

godziwej:

Hierarchia wartości godziwej według MSSF 13 klasyfikuje dane wejściowe technik wyceny w ramach następujących poziomów, w

zobowiązania, do których jednostka ma dostęp w dniu wyceny

dane wejściowe z najniższego poziomu, które są znaczące dla całej wyceny (Poziom 1 danych wejściowych jest najwyższy

a Poziom 3 danych wejściowych jest najniższy).

aktywów lub zobowiązań, wartość godziwa jest zaklasyfikowana do Poziomu 1.

dla całej wyceny, są bezpośrednio lub pośrednio obserwowalne, wycena w wartości godziwej jako całość jest

zaklasyfikowana do Poziomu 2.

Rezerwę na podatek odroczony ujmuje się od wszystkich dodatnich różnic przejściowych podlegających opodatkowaniu, natomiast

składnik aktywów z tytułu podatku odroczonego jest rozpoznawany do wysokości w jakiej prawdopodobne jest pomniejszenie

przyszłych zysków podatkowych o rozpoznane ujemne różnice przejściowe. Pozycja aktywów lub zobowiązanie z tytułu podatku

odroczonego nie powstaje, jeśli różnica przejściowa powstaje z tytułu wartości firmy lub z tytułu pierwotnego ujęcia (poza sytuacją

ujęcia po połączeniu jednostek gospodarczych) innego składnika aktywów lub zobowiązania w transakcji, która nie wpływa ani na

wynik podatkowy, ani na wynik księgowy.

Wartość bilansowa składnika aktywów z tytułu podatku odroczonego podlega przeglądowi na każdy dzień bilansowy, a w

przypadku gdy spodziewane przyszłe zyski podatkowe nie będą wystarczające dla odzyskania składnika aktywów lub jego części,

wartość tę odpowiednio się pomniejsza.

Aktywa i zobowiązania z tytułu podatku odroczonego oblicza się przy użyciu stawek podatkowych, które będą obowiązywać w

momencie, gdy pozycja aktywów zostanie zrealizowana lub zobowiązanie stanie się wymagalne, zgodnie z przepisami (stawkami)

konsekwencje podatkowe sposobu, w jaki Spółka spodziewa się odzyskać lub rozliczyć wartość bilansową aktywów i zobowiązań

na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego.

sporządzanego w okresach miesięcznych. Koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów ustalany jest poprzez różnicę pomiędzy

wartością zapasów na początek okresu powiększoną o koszty produkcji danego asortymentu w bieżącym miesiącu a pomniejszoną

o wartość zapasów na koniec okresu.

W przypadku stwierdzenia utraty przydatności składników rzeczowych aktywów obrotowych Spółka zobowiązana jest do

dokonania oceny ich wartości i ujęcia odpisu aktualizacyjnego w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych. Utrata wartości

materiałów i towarów może zostać spowodowana również wyceną doprowadzającą ich wartość do cen sprzedaży netto możliwych

do uzyskania.

W przypadku ustania przyczyny dokonania odpisu aktualizującego wartość rzeczowych składników obrotowych jest ona

odnoszona na dobro pozostałych przychodów operacyjnych.

Wszystkie grupy zapasów podlegają indywidualnej analizie pod kątem możliwości ich dalszego wykorzystania i w przypadku

Oczekiwane straty kredytowe

Spośród trzech kategorii aktywów finansowych, które przewiduje standard MSSF 9:

•wyceniane w zamortyzowanym koszcie,

•wyceniane w wartości godziwej przez pozostałe całkowite dochody,

•wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy,

ustalanie strat z tytułu utraty wartości ze względu na ryzyko kredytowe dotyczy tylko dwóch pierwszych. Jeśli ryzyko kredytowe

składnika aktywów finansowych jest niewielkie oraz gdy wzrost ryzyka kredytowego od początkowego ujęcia do dnia oceny nie

był znaczący, Spółka szacuje straty kredytowe biorąc pod uwagę tylko zdarzenia niewykonania zobowiązania mogące nastąpić w

ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego. Jeśli jednak ryzyko kredytowe danego składnika aktywów znacząco wzrosło od dnia

W modelu ogólnym Spółka monitoruje zmiany poziomu ryzyka kredytowego związanego z danym składnikiem aktywów

finansowych oraz klasyfikuje aktywa finansowe do jednego z trzech etapów wyznaczania odpisów z tytułu utraty wartości:

•Etap 1 – salda, dla których nie nastąpiło znaczące zwiększenie ryzyka kredytowego od momentu początkowego ujęcia dla których

ustala się oczekiwaną utratę wartości w oparciu o prawdopodobieństwo niespłacalności w ciągu 12 miesięcy,

•Etap 2 – salda, dla których nastąpił znaczący wzrost ryzyka kredytowego od momentu początkowego ujęcia i dla których ustala

się oczekiwaną utratę wartości w oparciu o prawdopodobieństwo niewypłacalności w ciągu całego okresu kredytowania,

•Etap 3 – salda z utratą wartości.

W modelu uproszczonym Spółka nie monitoruje zmian poziomu ryzyka kredytowego w trakcie życia instrumentu, szacuje

oczekiwaną stratę kredytową w horyzoncie do terminu zapadalności instrumentu.

Do celów oszacowania oczekiwanej straty kredytowej Spółka wykorzystuje:

kredytowe na moment początkowego ujęcia (POCI) korzystne zmiany oczekiwanych strat kredytowych ujmuje się jako zysk z tytułu