Stwierdzenie : „Jeżeli nie ma klienta/usługobiorcy – to nie ma wykonywania działalności gospodarczej” oznacza, że wykonywanie działalności gospodarczej (przynajmniej w sferze usług) stymulowane jest istnieniem klienta – usługobiorcy. Klient pełni zatem rolę impulsu powodującego, że działalność gospodarcza jest wykonywania. Zniknięcie klienta powoduje, że działalność gospodarcza wykonywana być przestaje.
Wykonywanie działalności gospodarczej jest zatem wywołane sytuacją zewnętrzną, okolicznością.
Takie wykonywanie nazywamy okazjonalnym.
Przeciwieństwem „okazjonalnego” jest „ciągłe”.
Ale „wykonywanie w sposób ciągły” jest ustawowym atrybutem istnienia działalności gospodarczej.
Okazjonalne wykonywanie (usług) nie jest więc działalnością gospodarczą.
Ten tok myślenia łatwo rozszerzyć na sferę obrotu towarowego.