Wiadomo także, że zakażenie koronawirusem u wielu chorych wywołuje objawy zapalenia naczyń krwionośnych, jest także związane z zaburzeniami krzepliwości krwi. U chorych hospitalizowanych z powodu choroby wywołanej przez koronawirusa, dużo częściej obserwowane są różnego rodzaju powikłania zakrzepowo-zatorowe, w tym żylna choroba zakrzepowo – zatorowa zwana również potocznie zakrzepicą żylną będąca jedną z najcięższych chorób układu żylnego. Jej mechanizm polega na powstawaniu zakrzepów w układzie żył głębokich kończyn dolnych lub rzadziej górnych. Materiał zakrzepowy z żył głębokich może się następnie przemieszczać do tętnic płucnych wywołując zatorowość płucną. Przed pandemią COVID-19 rocznie na zakrzepicę żył głębokich oraz zatorowość płucną zapadało łącznie około 100 – 120 tys. Polaków. Cierpią na nią przede wszystkim osoby starsze, chorzy po urazach i zabiegach operacyjnych, osoby z zaburzeniami rytmu serca, chorzy na chorobę nowotworową oraz pacjenci unieruchomieni. U niektórych osób zaburzenia krzepliwości krwi są uwarunkowane genetycznie. Obecnie wiadomo, że ciężki przebieg COVID-19 znacznie zwiększa ryzyko rozwoju zakrzepicy, dlatego u pacjentów hospitalizowanych stosowane jest profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe.

https://enel.pl/enelzdrowie/koronawirus/zakrzepica-a-koronawirus-czy-covid-19-moze-powodowac-problemy-naczyniowe

Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że 1-MNA jest endogennym aktywatorem prostacykliny i może regulować procesy zakrzepowe i zapalne przebiegające w układzie sercowo-naczyniowym.
Przeciwzakrzepowe właściwości 1-MNA wynikają z jego zdolności do stymulacji komórek śródbłonka. Mechanizm ten związany jest z uwalnianiem prostacykliny PGI2 na drodze zależnej od cyklooksygenazy 2 (COX-2). Endogenna prostacyklina jest odpowiedzialna m.in. za działanie przeciwzakrzepowe i przeciwmiażdżycowe. Jej niedobór powoduje wzmożoną agregację płytek krwi i tworzenie się zakrzepów w tętnicach.

Drętwienie nóg jako dolegliwość przy COVID-19

Drętwienie, uczucie mrowienia, a także ból jednej lub obu kończyn dolnych może się pojawić zarówno w trakcie COVID-19, jak i po pewnym czasie od przebycia infekcji. Może być to związane z destrukcyjnym wpływem wirusa SARS-CoV-2 na śródbłonek, czyli wewnętrzną błonę wyściełającą naczynia krwionośne. Może to prowadzić do zapalenia zarówno żył jak i tętnic upośledzającego przepływ krwi, co skutkuje niedokrwieniem kończyny, objawiającego się między innymi uczuciem drętwienia. U osób, u których problem ten występował już przed zachorowaniem, możliwe jest nasilenie dolegliwości w trakcie COVID-19. Przyczyną drętwienia czy skurczów mięśni kończyn w przebiegu zakażenia, mogą być także zaburzenia elektrolitowe, występujące zwłaszcza u chorych z intensywną biegunką czy wymiotami, lub np. neuropatia będąca czasem powikłaniem COVID-19.

Naczyniowe powikłania po COVID-19

Jak wspomniano, wirus SARS-CoV-2 może uszkadzać śródbłonek naczyń krwionośnych, dlatego też u chorych obserwowane są powikłania naczyniowe. U części pacjentów dochodzi do rozwoju lub nasilenia niewydolności żylnej kończyn dolnych, spowodowanej utratą funkcji zastawek zapobiegających cofaniu się krwi żylnej i ułatwiających jej wędrówkę wbrew grawitacji – w kierunku serca. Objawia się to obrzękami i bólem kończyn dolnych, spowodowanymi przez zastój krwi.
Groźniejszym powikłaniem jest zakrzepica żył kończyn dolnych, w wielu przypadkach prowadząca do groźnej dla życia zatorowości płucnej. Chorzy na COVID-19 są szczególnie narażeni na rozwój zakrzepicy ze względu na uszkodzenie śródbłonka, powodujące aktywację procesów krzepnięcia. Dodatkowo sam w sobie stan zapalny występujący przy zakażeniu SARS-CoV-2 przyczynia się do zwiększenia krzepliwości krwi. Czynnikiem sprzyjającym zakrzepicy jest także unieruchomienie w łóżku, jeśli trwa dłużej niż 3 dni.