Przede wszystkim, Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z
art. 509 § 3 k.s.h., uchwała o połączeniu nie podlega zaskarżeniu ze względu na zastrzeżenia dotyczące stosunku wymiany akcji, o których mowa w
art. 499 § 1 pkt 2 k.s.h., co nie ogranicza prawa do odszkodowania na zasadach ogólnych.
Istotą i celem tego przepisu jest bowiem wykluczenie z zakresu zaskarżania uchwał połączeniowych kwestii dotyczących bezpośrednio i pośrednio parytetu wymiany akcji bądź udziałów łączących się spółek, a zatem z powodu interesów wyłącznie ekonomicznych (uzyskania wyższej ceny za akcje) w sposób godzący w bezpieczeństwo prawne połączenia. Sąd zwrócił uwagę na prezentowane w doktrynie stanowisko, że wspólnik czy akcjonariusz łączącej się spółki nie tracą prawa do dochodzenia godziwego parytetu wymiany, zapewniającemu mu rzeczywisty ekwiwalent, za posiadane przez niego akcje w jednaj spółce w postaci przyznanej mu liczny akcji innej spółki. Osoba ta bowiem może dochodzi swoich uprawnień w sprawie o odszkodowanie.
Oznacza to jednocześnie, że brak jest legitymacji do skarżenia uchwały połączeniowej zarówno tej, której parytet został wyliczony nieprawidłowo albo nierzetelnie jak i tej, która dokonała połączenia pomimo negatywnej opinii biegłego co do parytetu, jak i wreszcie tej, której parytet ostatecznie przyjęty w uchwałach połączeniowych różni się od tego, który wskazywał plan połączenia i zatwierdził biegły. Wspólnik (akcjonariusz), który sądzi, że w takiej sytuacji poniósł szkodę, może dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych. Sąd podkreślił, że doktrynie powszechnie wskazuje się także, iż powołany przepis wprowadza zarówno zakaz powoływania się na kwestie parytetu jako jedyne podstawy zaskarżenia, jak i posługiwania się nimi jako uzupełnienie innych podstaw skarżenia uchwały połączeniowej.